kedi osuruğu

çok ama çok pis kokan, tecrübeyle sabittir.

abi tatlı şeyler gaz çıkarmasın lütfen ya .

bizim kedinin uykusunda bacaklarını ayırıp "boort" diye çıkarttığı gürültüye bir yandan şaşkınlıkla gülerken,bir yandan da vay be o kadar yazılıp çizildi,hiç koku yok,hayvanların günahını alıyorlarmış meğerse diye düşünmüştüm. artık bizimki bunu sezdi mi ne yaptıysa gurur meselesi yapıp, kedilerin bu namının hakkını vermek için bolca ciğer yediği bir günün akşamını seçti. on kişinin toplanıp konuştuğu odaya burnu ve kuyruğu havada,bir kral edasıyla giren kahramanımızı kucağına alıp seven bir kız " aaa fıss diye bir şey yaptı, gaz çıkarttı ehehe " diye gülerken , bizim kediyle göz göze geldiğimde bakışlarından " birazdan gaz çıkartmak deyiminin ne kadar yetersiz kaldığını anlayacaklar." ifadesini anlamam ile odayı bir anda kasıp kavuran o tarifsiz radyoaktif atık kokusunu almamız bir oldu. inanın odanın ortasına el bombası atılsa o salon o kadar çabuk boşalmazdı. bu olaydan sonra beyefendi türünün ününü ve ihtişamını devam ettirmenin verdiği gururla ortalıkta dolanırken, bende " seslisi güldürür,sessizi öldürür " deyiminin ne kadar doğru olduğunu anladım.

nadirdir ama hayattan soğutur sözlük.

kuyruğun titremeye başlaması ile anında kaçmak gerekmektedir.
aklınızda bulunsun yoksa suratınıza doğru yapıştırırlar bu sinsiler.

nedense hep kucağımda uslu uslu uyurken yapıyor bunu. hiç ses de çıkarmıyor. kokuyla farkına varıyorum. bayağı ağır kokuyor ama napalım seviyoruz işte :)

güzel kokan osuruk yoktur zaten arkadaşım, çocuğun fındık kadar kıçından çıkan gazdan nolcak sanki? geçen hafta 20 30 günlük bir kedi sahiplendim, çocuk kendi kendine gaz çıkaramıyor, karnı davul gibi. yatırdım omzuma bebek gibi pışpışlıyorum bunu, 5 dakika geçmeden, gurrrrbbb tısssss sesini aldım, peşinden sağlam bir sütlü osuruk kokusu, bir osuruk insanı nasıl mutlu eder anlatamam.

göz yaşartan, zaman mekan kavramını yitirmeye sebep olabilen koku. kedilerinizin bağırsakları benimkiler gelişmemişse her osuruk bir mutluluktur aynı zamanda

kötü kokar.
ama sidiği daha beter vesselam.

kucağında osurmasina rağmen napalim seviyoruz diyen var. kedi sahipleri pis deyince kızıyorlar

yeni yazarımız hayırlı olsun demek istiyorum kullanıcı ismi ne de leş kendisinin.

arada olur öyle şeyler.

sahibinin tatlılığına aşırı tezat, korkunç şey.

bir kedim vardı. o zamanlar hasan şaş, hagi'den gördüğü çalımları, değişik pas yöntemlerini güzel uyguluyordu maçlarda.

bizim ufaklığın topu vardı. bir çalımlar atıyordu bana oynarken, görmeliydiniz. ben de koyu bir galatasaraylı olarak hasan koydum kedinin adını.

gel zaman git zaman, hasan'ın minyatür bir gaz makinesi olduğu ortaya çıktı. bir salıyor ses çıkarmadan, aman allah, o nasıl kokudur!

şimdi tabii ki gaz çıkarmak zaten mis aromalı bir iş değil ama çocuğun gazı resmen yere doğru çöküp kalıyordu odada. camı açıyorum, balkon kapısını açıyorum ama yok... bildiğin böyle sabitleniyor gazı çıkardığı yer neresi ise o noktada.

bakıyorsun kokuyu alınca buna, melek gibi uyuyor sıpa. sanki o değil o korkunç kokunun sahibi. öyle şirin, öyle olacak iş değil...

sözün kısası, berbat kokması bir yana, bazılarının gazı, havalandırılsa da olduğu yere çöreklenip kalıyor. tek çare ortamı uzun süreliğine terk etmek oluyor.

bence de kesinlikle ama kesinlikle sevimli şeyler gaz çıkarmıyor olmalıydı.

(bkz: iğrenç)

"iğrenç" diyen insanlar, gaz çıkarmadan mı yaşıyorsunuz ya da hiç sıçmıyor musunuz? böyle mükemmel yaşamayı nasıl beceriyorsunuz? kedi osuruğunda boğulmanız dileğiyle.

o an camı kapıyı açıp, kediyi de alıp ortamdan kaçılması gereken, pis kokulu küçük fıst pıst olayıdır.

okuduğum kadarıyla çok pis kokuyormuş. kedimi yeni getirdim eve. umarım koklamam.

kedi osuruğundan mutsuz olanları, büyük boy köpek osuruğuna maruz bırakmak lazım...
kedilerinin popolarını öper, af dilerler.

aynı odada kalınmayacak bir kokudur, yağmur kış fırtına demeden odanın acilen havalandırılması gerekmektedir. yeşil kokar.
evet bir kokunun rengi mi olur diyebilirsiniz.
o kokuyu kokladığınız an aklınıza yeşil renk geliyor, çok ilginç. (köpek sahipleri anlayacaktır)

buraya bir anımı bırakmak istiyorum. ben ders çalışan bir liseliydim o zamanlar tabii. kedim geldi. masanın üstüne uzandı. kitaplarımın üstünde yatıyordu. kalk dedim kalkmadı. annem ders çalışacağım git dedim en son osurup gitti kendini köşede temizledi. kitabıma osurdu ya. kedi intikamı böyle olsa gerek

hiç unutmam, küçük bir çocukken karşı komşumuzun bir kedisi vardı. adı da prenses.
komşumuz işe gittiği zaman anahtarı bize bırakırdı, kediyle oynayayım, ilgileneyim diye. ben kediyi alır karnını okşar, mamasını suyunu verir oynardım. ama bu kedi nasıl osuruyor varya, öyle böyle değil. en sonunda sahibine dedim, yav bu aşırı osuruyor diye. bana dedi ki benimde karnımı o kadar okşasan bende osururdum evladım diye.