kedilerle köpeklerin farkı

kediler aslında bizi hep anlıyorlar, ama pek umursamıyorlar; köpekler ise, anlamadan bize inanıyor ve inançlarını göstermek için her yolu deniyorlar. birinin kişiliğine imansızlık ve vurdumduymazlık egemenken; diğerinin ruhunda bir sadık bir rahip gizli. bu yüzden sanırım antik anlatılarda köpeklere kutsallık atfediliyor.
truva savaşı'nın kahramanlarından kral odysseus yıllar sonra yaşlanmış ve bir dilenci kılığında ithaka'ya döndüğünde onu tek tanıyan köpeği argos'tur. çünkü yalnızca o sahibinin ölümüne inanmamış ve yıllarca yolunu beklemiştir . sevinçten çılgına dönen sadık köpek odysseus'un kollarında ölür.
eski mısır'da kediler ölünce, sahipleri yaslarını göstermek için kaşlarını tıraş ederlermiş, köpekleri öldüğünde ise, başları ve tüm vücutlarındaki kıllardan arınırlarmış. zerdüştlük'te ahiret günü tüm insanlar bir köpeğin öncülüğünde cennete gireceklerdir.
yine türk mitolojisinde ergenekon'dan çıkışa kılavuzluk eden bozkurt, nihayetinde evcil köpeklerin atasını temsil eder. ibrani kökenli kutsal anlatılarda (tevrat, incil, kuran) mağara arkadaşları olan yedi uyurlar'ın yoldaşı kıtmir de bir köpektir.
örnekler çoğaltılabilir. ama tarım ya da hayvancılık temelli toplumların anlatılarının tümünde köpeğin ön planda olduğu görülüyor. köpeğin kediye daha üstün tutulması sanırım, insana inanması, bağlanması ve ölesiye ona hizmet etmesinden.

oysa başına buyrukluk her dönemde sakıncalı bulunmuştur. düşünsenize, kediye değil bir koyun sürüsünü, ciğeri bile emanet ettiğinizi.
köpekler çok güzeller. bakışları duyarlı insanları yaralayacak kadar içli hayvanlar. ama kediler... onlar bu dünyadan değil; insana efendilik öğretmiş, başka bir gezegenden sanki.

biri kedi biri köpek işte. birisi havlıyor falan diğeri miyavlıyo.