1.
vardır böyle bir gülüş. ortam, zaman, olay fark etmeksizin yüzde beliren ve eksilmez bir gülüştür bu. halkı kucaklayan, barış ve hoşgörü ortamı yaratacağı düşünülen bir hâli vardır hep kılıçdaroğlu'nun. gülümsemesine aldanılır çoğu kez ve ''dedem, pirom, iyi insan, demokrat dede'' gibi sıfatlarla övgülere mazhar olur. fakat o gülüş çok da içten değildir. köprüyü geçene kadar ayıya dayı deme eğilimindeki insanlar kemal kılıçdaroğlu gibi güler. ''siz göreceksiniz, işte şimdi ananızı laciverte boyadım sizin.'' der gibi bir tavır vardır o tebessümde. alaycılık ve fırtına öncesi sessizlik vardır.
aynı zamanda halkın temiz umutlarını safça bağladığı seçilmiş kişi olmanın da verdiği acımayla karışık ''vay mallar, onca kez kaybettim, her türlü ihaneti yapıyorum, hâlâ inanıyorsunuz ha'' tarzı bir hayret vardır gözlerinde. tabii ben de birçok kez bu inanan kitleye dahil oldum, eleştiri oklarını kendime de yöneltiyorum. değişim isteyen insan inanmak da istiyor. bu uğurda en inanılmayacak kişilere de inanabiliyor maalesef.
aslında sadece kılıçdaroğlu'nda değil, bence çoğu siyasetçide birbirlerine karşı sahte suçlamalar, sahte tartışmalar, danışıklı dövüş sonrası bir araya gelip dostça devam etme hâli, sanki halkın sorunlarını çok dinliyormuş gibi duyarlı tavırlar net görülüyor. özellikle beden dillerine ve mimiklerine baktığımızda hep beraber toplanıp halkla alay ettikleri izlenimine kapılıyor insan. bu kadar başarısızlık yaşayıp bırakmamalarından da bazı şeyler akılda netleşiyor sanki. gerçek değil hiçbiri. gösterişçi, sahte, oyalayıcı...
sözün özü, karşınızdaki kişiye küfretmek istiyorsanız ve bunu ağzınızı bozmadan, kibarca yapmak istiyorsanız kemal kılıçdaroğlu gibi gülün. ''yaktım çıranı, gör sen şimdi'' tavrını yakalamak için en doğru gülüş bu. diğer siyasetçiler gibi de davranabilirsiniz ama amacınız karşıdaki kişiyi kandırmak, çıldırtmak ve/veya küçümsemekse en etkili aday kılıçdaroğlu'dur. en azından bu açıdan kazanabilir yani diğer adaylara karşı.*
aynı zamanda halkın temiz umutlarını safça bağladığı seçilmiş kişi olmanın da verdiği acımayla karışık ''vay mallar, onca kez kaybettim, her türlü ihaneti yapıyorum, hâlâ inanıyorsunuz ha'' tarzı bir hayret vardır gözlerinde. tabii ben de birçok kez bu inanan kitleye dahil oldum, eleştiri oklarını kendime de yöneltiyorum. değişim isteyen insan inanmak da istiyor. bu uğurda en inanılmayacak kişilere de inanabiliyor maalesef.
aslında sadece kılıçdaroğlu'nda değil, bence çoğu siyasetçide birbirlerine karşı sahte suçlamalar, sahte tartışmalar, danışıklı dövüş sonrası bir araya gelip dostça devam etme hâli, sanki halkın sorunlarını çok dinliyormuş gibi duyarlı tavırlar net görülüyor. özellikle beden dillerine ve mimiklerine baktığımızda hep beraber toplanıp halkla alay ettikleri izlenimine kapılıyor insan. bu kadar başarısızlık yaşayıp bırakmamalarından da bazı şeyler akılda netleşiyor sanki. gerçek değil hiçbiri. gösterişçi, sahte, oyalayıcı...
sözün özü, karşınızdaki kişiye küfretmek istiyorsanız ve bunu ağzınızı bozmadan, kibarca yapmak istiyorsanız kemal kılıçdaroğlu gibi gülün. ''yaktım çıranı, gör sen şimdi'' tavrını yakalamak için en doğru gülüş bu. diğer siyasetçiler gibi de davranabilirsiniz ama amacınız karşıdaki kişiyi kandırmak, çıldırtmak ve/veya küçümsemekse en etkili aday kılıçdaroğlu'dur. en azından bu açıdan kazanabilir yani diğer adaylara karşı.*
devamını gör...
2.
devamını gör...