kendini geliştirdikçe yetersiz hissetmek

kendini geliştirmeye başladıkça yetersizlik hissinin artması durumu. öyle ki hiç okumazsın, araştırmazsın tamsındır eksik yok gibi gelir. bir iki şey öğrenirsin bir tık üstüne koyarsın tamam ben oldum baya bir şey biliyorum hissi gelir. tabi ardından yeni bilgiler öğrenme ihtiyacı duyar gibi olursun sanki, bir tık daha koyalım üstüne dersin ama bir şeyler olur... hani sen çok şey biliyordun ya? emin misin ki acaba? diye sesler gelmeye başlar içinden, görmezden de gelemezsin artık bir kez başladı gelişim çünkü bunu istedin sen öylesine olsa bile. bir şeyler daha öğrenirsin akabinde ama sen içindeki boşluğu doldurmak isterken o boşluğun ne kadar büyük olduğu gerçeğiyle karşılaşırsın.
artık hiçbir şey bilmiyormuşsun gibi gelir, daha fazla gelişmelisindir, daha fazla öğrenmeli. okursun, izlersin, araştırırsın, dinlersin ama bir gariplik ki devam eder. dolması gereken boşluk sanki gün geçtikçe daha da artırıyordur. hatta artık bağımlı olmuşsundur. bir kere isteyerek yapınca bu şeyleri daha fazla yapmak zorunda hissedersin. aslında nasıl bir hiç olduğumuzu fark edersin. bu hiçliği, hepliğe dönüştürmek ister insan ama ne mümkün? bırak hepi, daha da hiç olmuş gibi gelir insana. gerçekte olan ise sadece farkına varırsın sahip olduğumuz hiçliğin ve artık kendini geliştirmek zorundasındır. ne yani? yerinde mi sayacaksındır? ne garip... geliştikçe ne kadar eksik olduğunu anlarsın, oysaki hiçbir şey bilmiyorken tastamam olduğunu sanırsın bütün eksikliğinin farkına bile varmazsın.hoş, güzel ve sonu olmayan bir döngüdür ama bir o kadar da tuhaftır.
farkındalığın tuhaflığı, ne kadar olduğunu bilmenin getirdiği yetersizlik hissi.

akıllara "bir kitap okuyan her şeyi bildiğini zanneder. ikinci kitabı okuyan kuşkuya düşer. üçüncü kitabı okuyan hiçbir şey bilmediğini anlar." sözünü getirir.

ve sen dördüncü kitabı da okuyarak doldurulamaz hiçliğin, hepliğe dönüşmesi umuduyla yola çıkar daha da fazlasını okuyarak hepliği ulaşılmaz görmeye başladığında hep olana yaklaşırsın.

bildiğim tek şey hiçbir şey bilmediğimdir.

yazdıkça okumuşluğunun, okudukça cahilliğinin farkına varmaktır ve büyürken küçülmektir. keşke herkes bu yolu yürümeyi denese, denesek.

normal ve doğru olandır. çünkü koskoca evrende sonsuz bilgi olduğunun farkına varmak kişiyi yetersizlik duygusuna sokar.

ahhh insan okudukça, öğrendikçe ne kadar aciz bir varlık olduğunu ve daha milyonlarca şey öğrenmesi gerektiğini anlıyor. bir insanın zihni gelişimi son nefesine dek sürmekte ya ne zaman kitapçıya girsem bu gibi hislerle dolup taşıp sinirli, gergin, huysuz, cebindeki parası bitmiş, ama ben hepsini okumalıyım hissine kapılmış ve bilgi açı olarak çıkıyorum oradan...

bunun bir de vücudunu geliştirdikçe yetersiz bulan modeli var. olm hadi kişisel gelişimi anladım, okudukça ettikçe yeni dünyalar keşfedip o dünyaların içinde kayboluyorsun. vücudu şişirdikçe neden daha çok şişmek istiyorsunuz?

kendini geliştirdikçe narsist olmaktan iyidir.

çünkü neyi bilmediğini biliyorsun.

ezoterik bütün öğretilerde benzer ifadeler yer alır. nur-u ziyaya ulaşmak, kamil insan olmak için alınacak yolun sonsuzluğu simgelenir.

(bkz: hamtaş yontmak)
(bkz: hamtaştan küptaşa geçmek)

çok fazla yaşadığım ve devamında da mutsuzluk getiren bir olgudur. yakın çevreniz özellikle kendisini geliştirdiğini zannedip bilmiş bilmiş konuşurken sinir krizleri geçirmenize bile sebep olabilir. bazen düşünmüyor değilim bu kadar çok şey bilmeyip özgüvenli cahil kalsaydım daha mı mutlu olurdum?

çok iyi bir şeydir. insan öğrendikçe daha fazla şey bilmesi gerektiğini fark eder.

öğrendikçe, bildiklerinin ne kadar az olduğunu görüyorsun.

kendinin üst sınırlarını fark etmiş olmanın verdiği kutsal haz.

süreci doğru yaşadığınızı gösteren gerçek.

kendini geliştirdikçe şımaran, ukalalaşan ve "ben oldum" diye düşünüp insanlara tepeden bakan varsa baştan başlasın derim.

elhamdülillah hepimiz cahiliz. cehalet, bir dağ gibidir. okuyan, gezen, gören, dinleyen herkes o dağından çay kaşığıyla kazı yapar. kazıyı bitiren yoktur.

kısır döngüdür.

bazı şeylerin basit olması gerek. basitlik mutluluk getirir bazen. sal.

içinden çıkamadığım paradoks. * 3. yazılım dilini öğreniyorum rusça kaynaklardan.
yine de çok amatör olduğumu hissediyorum.

kendini gerçekten geliştirdiğinin göstergesidir bence. çünkü sonlu yaşamımızda hepsini öğrenemeyeceğimiz sonsuz bilgiler var.
*ayrıca ders çalıştıkça hiçbir şey bilmiyormuş hissine kapılmak ile eşdeğer dir.