kendinle ne yapacağını şaşırmak

dokuz saatlik uykunun sonunda, sabahın beşinde uyandığında, kafan pırıl pırıl olup ama ne bok yiyeceğini bilemediğin zaman olan şey.
insanın kendiyle yalnız kalmayı bilmemesi acı şey.

ismail kartal'a sorsak, matematiksel olarak halen hayata tutunma şansımız var. i am başarısızlık çocuk. i am yetememe.
ne bileyim bu saatten sonra , ne yapılır benden. bir bok olmaz gibime geliyor. bana ayrılan süreyi dolduruyorum sadece.

3 gündür günde en fazla 2.5 saat uyuyabiliyorum.
kafamda binlerce soru. binlerce düşünce. aradığım binlerce cevap.
dün gece o kadar bunaldım ki bi ara ciddi ciddi kendimi öldürmeyi düşündüm. hatta kısmen bu konuda adım atım ağzıma namluyu soktum.
o sırada masaya çıkıp öpücük isteyen, yüzünü yüzüme süren kedim kimsesiz kalmasın diye yaşıyorum.
şaşırdım cidden kendimle ne yapıcam.
nereye atıcam veya nerede yaşatıcam.