kimliksiz cenazelerin 24 saat içinde gömülecek olması

parmak izi, kan, saç, örneği alınıp yapılması gereken.

o kadar çok can kaybı var ki kefen ve ceset torbası istenilen bölgede hangi kimliksizi morgda tutmaya devam edecekler...

çok vicdansız olmak gerek bunun için.

tanınmaz hale gelen insanları bu şekilde aradan çıkarmak büyük günah. sevenleri ve aileleri umarım bu işlemi dava ederler.

gömülmeden önce kimlik tespiti yapabilmek için gerekli olan örnekler alındıktan sonra gömülecekler.
maalesef acı ama alınması gereken zor kararlardan bir tanesiydi.

yüzleri belli olan cesetlerin fotoğrafları profesyonel bir şekilde çekilip gömüldükleri yer bilgileri ile dosyalar halinde hem fiziki hem de internet ortamında tutulursa çok fazla sorun olacağını düşünmüyorum.daha sonra tanıdıkları tarafından tespit edilin olursa ve isterlerse,cenaze çıkartılıp istedikleri yere nakli yapılır. yüzleri tanınmayacak halde olanların ise en hızlı ve etkili şekilde kimlik veri tabanı oluşturulmalı ve aynı şekilde dosyalanmalıdır.

onca bina yıkılmış maalesef gerçekçi olmak gerek. kayıplar olacaktı bu belli.
ama insanlar savcı bekledi.
ne diyebiliriz ki.
mekanları cennet olsun.

buna sebep olanlar da yatacak yer bulamasın.

gerekli örnekler alınıp , naaş numaralandırılıp gömülebilir. maalesef çok katı gözükebilir fakat naaşlar gömülmedikçe hastalığa sebep olacak . insanlar gündelik yaşama dönebilecek psikolojiye eriştiğinde kayıp olan yakınlarına daha çabuk ulaşır.

daha şimdi sevdiğim bir arkadaşın cenazesinden geldim(üst kat komşularım 7 yıldır ahbabız. komşuluk, yarenlik ediyoruz, çok iyi, çok zararsız insanlar, hatta benim tanıdığım en zararsız insanlar. babası çok metanetli, şükrediyor ve neredeyse seviniyor(tabi ki içi kan ağlıyor), "ben bir baba olarak oğlumun öldüğünü anladım ama görmek istiyordum" diyor. neye seviniyor biliyor musunuz. zar zor kendi imkanlarıyla adıyaman a gitti. (araya valilikten adam sokuldu, ona rağmen bölgeye alınmıyorlar... bazı kişiler sonrasında sıkıntı yaşamasın diye detayını vermeyeceğim. birileri memuriyeti bırakıp, vicdanını ön planda tutuyor.) mucizevi bir şekilde enkaza vardıktan 10 dk sonra falan oğlunu çıkardılar. gördüm, cenazemizi aldım, görmek istiyordum diyor.... görmesem gelemezdim diyor... en azından mezarı var, olmasa ben ne yapardım diyor. oğlunun çabuk bulunma sebebi üst katlarda olmasıymış. (buraya edit: biraz yanlış anlatmışım, sadece üst kat olması değil, isias otelin karşısındaki binada olması...orda bir laboratuvarda çalışıyor o gece)
senaryo şu... oğlunun enkazının yerini öğreniyorsun, birileri yardım ediyor, enkaz yerini buluyorsun, çok kısa zamanda cenazene ulaşıyorsun... oğlumu alamasam belki haftalarca gelemezdim diyor. su yok, ekmek yok, elektrik yok... paranın olmasının önemi yok... adamcağız buna şükrediyor. gördüklerini anlatıyor.
enkaz başında doktorun su içecek vakti yok, polisin yok, savcının yok... herkes canhıraş... ama yıkım ne yazık ki çok büyük.
dilerim ki az sonra uyanayım, hepsi saçma bi kabusmuş. dilerim ki herkesin acıları diner, hayatını kaybetmiş bile olsa yakınlarına ulaşır...
ben bu entry i 30 dk da toparlayıp yazamadım. kafam allak bullak. gözyaşları içerisinde yazıyorum. elimden hiçbirşey gelmediği için utanıyorum...