kimliksiz ve telefonsuz bir şekilde dışarıya çıkmak

kimligim bende degil annemde. telefonla da asla disari cikmam, yuk gibi hissediyom

sırtımı ürperten, dişlerimi kamaştıran, dizlerimin bağını çözen bir düşünce.

donsuz çıkarım kimliksiz, hele telefonsuz çıkmam. öldürseler şuradan şuraya bir adım atmam.

yaşadığınız yere bağlı olarak bir sorun oluşturmayabileceği gibi, kimliğiniz anlaşılana değin, resmi işlem ve yaptırımlarla tanışmanızı sağlayacak bir durum da oluşturabilir..

çok aşık olan kadınların sevgilisi varken yaptığı bir eylemdir. sevme eylemi. abartılı olduğundan çoğu kadın bimbo gibi görülebilir ama her unutkan ya da bir aptallık yapan kadına da yafta yapıştırılmamalıdır.
bu arada pinterestte çok güzel bilekten bağlamalı ya da bacağa yapıştırmalı diy cüzdanımsılar var. telefon cüzdan unutmazsınız bir kere bir yerden alın ya da kendiniz yapın çünkü bazen cüzdanlar çok kullanışsız ya da sıkıcı tasarımlı olabiliyor. çantayı al çık desen istemeyebilirsin elde sırtta bir yük direkt alıp böyle kanguru gibi hoodie cebine de koymak mümkün.
ya aman sıkıldım şu an ne anlatıyorum ben tamam geç

e-sim li akıllı saatiniz varsa, kimlik fotoğrafınınızı da galeriye yüklersiniz nfc ödeme özelliğini de açarsınız, laylaylom gezersiniz, herşeyin çözümü var guzzum endişelenmeyin böyle şeylere

telefonu bilmem ama kimlik ve kartlık yoksa çıkmam,çıkmışsam nerde fark edersem o an dönerim eve geri. ölsek kalsak kimlik tespiti yapamıcaklar (bkz: swh)

papers please oynadığımdan beri alamadığım risk.

(bkz: çöpsüz üzüm)

havalar sıcakken telefonsuz çıktığım çok olur. kimliksiz çıkmıyorum. gezmek istiyorsam telefon yük yapıyo, mont/ceket giyeceksem ceplerden birine atarım. pantolon cebinde taşıyamıyorum.

öliyim daha iyi.

kimliksiz çıktımda telefonsuz zor.. alışkanlık artık elimizde kıçımızda affedersiniz..

(bkz: yalnız çok yalnız yapayalnız biri olmak)

(bkz: no fear)

telefon ile pek işim yoktur. hatta bunun için hatlı kullanmam. hala tl yüklemekteyim. hatta 6 ay tl yüklemediğim oldu. her yerde internet var zaten. koşarken ederken telefon yanıma almam. sevemedim ya oldum olası telefon olayını.

son yıllarda kimliksiz asla çıkmıyorum ama.

yetmişli yıllarda hemen herkesin yaptığı şeydi.

kötü bir durumda zorlanacağımız pişman olacağımız davranıştır

cesarete hayran kaldım yiğidim

telefonun artık kimlikle yarıştığı bir dönemdeyiz dimi.. (daha durun durun.. "donsuz çıksam bu kadar rahatsız olmazdım" diyebilenler duyacağız.)