kimsenin ne istediğini bilmemesi sorunu

aslında bu başlığı bir erkek yazara sinirlenip açtım erkekler ne istediğini bilmiyor diye açacaktım sonra düşündüm kadınlar da ne istediğini bilmiyor .

bu bi sorun değil. yeter ki birini artık yanınızda istemediğinizi fark ettiğiniz zaman bunu ona açıkça söylemek. tâbiki bunu mümkünse kırmadan yapmak. kimse kimseyi oyalamasın.

her şeyi istemesindendir.

ilişkilerde nefes alsın yeter ideolojisinden kaynaklı sorun.(bkz: swh)

zihnimizi biraz boşaltsak aslında ne istediğimizi bileceğiz ama, günlük yaşamda çok fazla dikkat dağıtıcı unsur var. bunlardan arınıp yalınlaşmamız lazım.

akıp giden hayatın içinde bir an olsun durup frene basarak kendisine dair düşünmemesi sebebiyledir. tabi durup, biraz fren yapıp düşünmek için de bunu yapabilecek bir zihinsel donanıma sahip olmak lazım. tamam bizi yaratan o donanımı vermiş zaten, dolayısıyla o donanım var ama burada kastettiğim donanım bu değil, kastettiğim şey bilgi donanımı. doğru düzgün kitap okumamış, doğru düzgün bir film izlememiş, doğru düzgün müzik zevki olmamış, etrafında yönlendiren, yol gösteren, idol olarak görebileceği kimse olmamış ve haliyle saldım çayıra mevlam kayıra misali tamamen rüzgarın sürüklediği yere sürüklenmiş insandan bol bir şey yok etrafta. yeni neslin de çoğu öyle. aileleri doğurmuş ve adeta fırlatıp atmış, yetistirmemiş. nasıl yetiştirsin ki, o aileyi doğuranlar da yetiştirmemiş ve hadi aileleri yetiştirmemiş, kendileri de kendilerine bir şey katmamış, e bu durumda kendi çocuğuna nasıl, hangi birikimle yol gösterecek? haliyle beş para etmez kalıpların kuklası olarak, başkalarına özenerek, onlar öyle yapıyor ben de öyle yapmalıyım (bakın yapmalıyım kelimesini kullandım, dolayısıyla kendisini başkaları gibi olmaya mecbur hissediyor) diyerek düşünmeden etmeden, ben kimim, nereden geldim nereye gidiyorum ve nereye gitmek istiyorum diye sormadan yaşayıp gidiyorlar işte.