kına seven insan

insanlar nasıl seviyor anlamıyorum. kokusuna dayanamıyorum, kusma isteği uyandırıyor. bir keresinde annem avucuna yakmıştı uzun bir süre yemek yiyemedim.. ığğğhh

kınanmaması gereken insandır. ben mesela sevmiyorum.

leman samdır. o muhteşem saçları boya değil kınadır. aynı zamanda benimdir. muhteşem semboller içeren bir ortadoğu geleneğidir.

zevkler ve renkler tartışılmaz demişler çok güzel söylemişler. bende çok severim çocukluğumda hiç eksik olmazdı. bayılırdım ellerimi izlemeye ve de koklamayı. şimdi iş, güç hem yakışık almıyor hemde etik değil. tebessümle anımsadığımız çocukluk anılarımız.

düğünlerde, askere giden için vs ele yakılır;bazı durumlarda gö..e yakılır.

kokusunu seviyorsa eğer grip olan insandır.

kadınlara çok yakışıyor.

ben. çevremdeki insanlar da bir o kadar sevmez.
hatta sahte çil bile yapıyorum da seven yok anacım.

honkidir. çok severim. başka sevdiğim şeyler gibi. güzel hissettiğim her şeyi güzel taşırım. kalıplara sığmam taşarım bi de. * ellerin, tırnakların güzelliğine güzellik katar.

sacıma yakarım hep

kokusunu sevmem ama görüntüsü bana hep çok güzel gelir.
küçük bir kız çocuğuyken babaannem ellerime yakardı. sabah uyanır uyanmaz ellerimi yıkar, neden onunki gibi çok kırmızı olmadı diye azıcık üzülürken, bu yeni süslü görüntüsü olan ellerime bakmalara doyamazdım.
biraz daha büyüyüp genç bir kız olduğumda, saçlarıma kına sürmüş yarı korku yarı heyecanla sonucunu büyük bir şaşkınlık ve mutlulukla gördüğümde kınanın gerçekten çok güzel bir şey olduguna karar vermiştim. saçlarımı hem beslemiş hem de çok doğal bir kızıl renk ortaya çıkmıştı.
sonra ne olduysa yerini saç boyaları aldı. ama o rengi hiç bir zaman yakalayamadım. sonrasında da bu renkten vazgeçip daha doğal tonlar kullanmaya başladım.
konu da konuyu açıyor, velhasıl ben bu kınayı seven kişilerdenim.