1.
pişmanlıklarını telafi etme şansın olsaydı, bazı konularda farklı davranır mıydın?
gece yarısı kütüphanesi
ismail çaldıran tarafından yönetilen kısa film; senaryosu da aynı isim ve gizem ülgen işbirliğinde yazılmış ve 2018 yılında yayınlanmıştır.
zühre adında bir genç kızın iki farklı hayatı konu ediniliyor; ama konu edinilen şey salt onun meslek hayatı değil, bizzat seçimlerimiz, hayatlarımızın seçimlerimizden ibâret oluşu, kazandıklarımız ve kaybettiklerimiz etrafında şekillenmesi, kısa filme geçmeden önce konuyla ilgili çok güzel bir kitap okumuştum, matt haig / gece yarısı kütüphanesi
kitapta da nora adında bir kadın paralel evrendeki yaşamadığı olası veya artık imkansız olan hayatlarını yaşama fırsatı buluyordu.
kısa filmimiz ise yine benzer bir konuyu işliyor, genç kız iki farklı hayatı yaşıyor, iki hayatta da aynı işi yapıyor, tek bir farkla, birinde sigortalı çalışıyor, diğerinde ise sigortasız, sgk'dan denetleme ekibi geldiğinde kırmızı! diye bağırıyorlar ve filmin adı bu yüzden kırmızı olmalı.
filmimiz kısaca böyle.
film hakkında düşüncelerimi yazmadan önce konuyla ilgili biraz iç dökmek ya da bir nebze umut olmak niyetindeyim.
dinlediğim bir podcastte yas konusunda adam şöyle diyordu; "elinizden kaçırdığınızı düşündüğünüz her şey bir yas tutma sebebi olabilir."
hayatlarımız içine doğduğumuz şeyler ve bizim sonradan elde ettiklerimiz, seçimlerimiz ve yitirdiklerimiz arasında şekillenir, bütün meslekleri yapmaya, sonsuza kadar yaşamaya imkân yok, sonsuz olsaydı hiçbir değeri olmazdı, bu yüzden bitişler aslında o kadar acı olmamalı.
sahip olmadığınız hiçbir şey için kendinizi paralamamalısınız, evet demesi kolay diyeceksiniz ama hiçbir şey sizin kendi varlığınızdan, mutluluğunuzdan ve de sağlığınızdan daha ileride, daha önemli değil.
o mesleği yapsaydım, aşık olduğum ilk insanla evlenseydim, başka bir ülkede doğsaydım vb. sonsuz ihtimâller denizinde kendini heba etmemek gerekiyor.
olaya bir de şu açıdan bakalım, eğer çok eskiden intihar etmiş olsaydın şimdi onu tanımıyor olacaktın.
nasıl ki ihtimâller acı verebiliyorsa bir de olmayan şeylerin iyi bir tarafı var demek istiyorum esasen, vermiş olduğum örnek abes gibi dursa da doğru olduğuna inandığım bir örnek.
olanla ölene çare olmayacağı için yapılamayan mesleğin, biten aşkın, gidilemeyen ülkelerin, yaşamak isteyip de yaşayamadığın hayatın yasını fazla uzun süre tutmamak ve yas tutmaktansa hayallerini gerçekleştirmeye gayret etmek gerekiyor.
hayallerinden asla vazgeçme.
gece yarısı kütüphanesi
ismail çaldıran tarafından yönetilen kısa film; senaryosu da aynı isim ve gizem ülgen işbirliğinde yazılmış ve 2018 yılında yayınlanmıştır.
zühre adında bir genç kızın iki farklı hayatı konu ediniliyor; ama konu edinilen şey salt onun meslek hayatı değil, bizzat seçimlerimiz, hayatlarımızın seçimlerimizden ibâret oluşu, kazandıklarımız ve kaybettiklerimiz etrafında şekillenmesi, kısa filme geçmeden önce konuyla ilgili çok güzel bir kitap okumuştum, matt haig / gece yarısı kütüphanesi
kitapta da nora adında bir kadın paralel evrendeki yaşamadığı olası veya artık imkansız olan hayatlarını yaşama fırsatı buluyordu.
kısa filmimiz ise yine benzer bir konuyu işliyor, genç kız iki farklı hayatı yaşıyor, iki hayatta da aynı işi yapıyor, tek bir farkla, birinde sigortalı çalışıyor, diğerinde ise sigortasız, sgk'dan denetleme ekibi geldiğinde kırmızı! diye bağırıyorlar ve filmin adı bu yüzden kırmızı olmalı.
filmimiz kısaca böyle.
film hakkında düşüncelerimi yazmadan önce konuyla ilgili biraz iç dökmek ya da bir nebze umut olmak niyetindeyim.
dinlediğim bir podcastte yas konusunda adam şöyle diyordu; "elinizden kaçırdığınızı düşündüğünüz her şey bir yas tutma sebebi olabilir."
hayatlarımız içine doğduğumuz şeyler ve bizim sonradan elde ettiklerimiz, seçimlerimiz ve yitirdiklerimiz arasında şekillenir, bütün meslekleri yapmaya, sonsuza kadar yaşamaya imkân yok, sonsuz olsaydı hiçbir değeri olmazdı, bu yüzden bitişler aslında o kadar acı olmamalı.
sahip olmadığınız hiçbir şey için kendinizi paralamamalısınız, evet demesi kolay diyeceksiniz ama hiçbir şey sizin kendi varlığınızdan, mutluluğunuzdan ve de sağlığınızdan daha ileride, daha önemli değil.
o mesleği yapsaydım, aşık olduğum ilk insanla evlenseydim, başka bir ülkede doğsaydım vb. sonsuz ihtimâller denizinde kendini heba etmemek gerekiyor.
olaya bir de şu açıdan bakalım, eğer çok eskiden intihar etmiş olsaydın şimdi onu tanımıyor olacaktın.
nasıl ki ihtimâller acı verebiliyorsa bir de olmayan şeylerin iyi bir tarafı var demek istiyorum esasen, vermiş olduğum örnek abes gibi dursa da doğru olduğuna inandığım bir örnek.
olanla ölene çare olmayacağı için yapılamayan mesleğin, biten aşkın, gidilemeyen ülkelerin, yaşamak isteyip de yaşayamadığın hayatın yasını fazla uzun süre tutmamak ve yas tutmaktansa hayallerini gerçekleştirmeye gayret etmek gerekiyor.
hayallerinden asla vazgeçme.
devamını gör...