kişiliğin bireyleri daha çocukken ele vermesi

tecrübemle ve büyüklerden dinlediğim tecrübelerle edindiğim bilgidir.
ilkokulda bizim sınıfta ***** adında bir çocuk vardı, bahçeden bulduğu bir değnekle sınıfa geldi ve değneği sağa sola sallarken duvarda asılı duran çerçeveleri komple aşağı indirdi sonra sırasına oturup ağlamaya başladı. biz heralde azar yiycek suçunuda biliyor ona ağlıyor diye düşündük. öğretmen sınıfa girip ne oldu burda diye sorunca ***** bi anda ağlamayı kesip bağararaktan : öytmenim bunlay yaptılay beni suçladılay ben hiç bişey yapma.. öüeeeeeeeğ diye avazı çıktığı kadar zırlamaya başladı ve bu olaydan böylece yırttı. bu olayı hiç unutamam.

son zamanlarda sözlükte gördüğüm en kayda değer tespit.

özellikle ebeveynleri bu şımarık bebelerin hareketlerini çocukluğa bağlıyor ya bence o iş öyle olmuyor. bir insan veletken hırtsa büyüyünce katmerli hırt oluyor. daha ufakken terbiye etmeli.