kişinin kendinde kusur bulması

düşündükçe bulmaya devam edersiniz. harcayacağınız mesainin karşılığını bu verimlilikle alabileceğiniz başka bir eylem bulmanız da mümkün değildir.

çok normal değil mi bu ya. ben herkes öyle yapıyor diye düşünüyordum ki hiç kimse kusursuz değildir zaten herkes kusurlarını düşünmeli

zihinselden çok fizikseli düşünülen ve tam tersinin yapılması gereken kavram.

ruhen kendinde kusur bulunca bir şekilde düşe kalka baş edebilirsin ama aynanın karşısına geçip fiziksel olarak bir kusur hissedersen hayatını kendine cehennem edebilme potansiyeline sahip oluyorsun.

kusur bulmak çok ta kötü değil egonu dizginler. çok ta abartıp kendinizi mutsuz etmeyelim tabi ki.

gerekli olan bir erdemdir. ben hala zorlanıyorum ama çalışmak gerek.

benim en büyük kusurum ard arda çift atamamak. tek çift işe yaramıyor hep kaybediyorum.*

olası hayal kırıklıklarının önünde duvar örmeye yarar, kararında ise iyidir.

kendisine objektif bakmaya çalışan herkesin yaşayacağı bir durumdur. kendinizi ilahlaştırıp narsistik seviyede tapmaya çalışmadığınız sürece en olağan ve normal şeydir. hatta aksi durum anormal olurdu.

çok kolaydır. bir çırpıda 5 tane kusurumu sayıp kendimden nefret edebilirim.

hiç gereği olmayan aktivite yapmayın derim ben. evet aklı başında olan herkes kimsenin kusursuz olmadığını ama az ama çok kusuru oldupunu bilir. ama bunu kendinize yapmak size bişey katmaz. onun yeşrne kendinizi gazlayın sürekli derim. ateş gibiyim, harikayım, bebek gibiyim diye söyleyin insanların yanında. bi süre sonra onların da buna ikna olduğunu görebilirsiniz.

yapmayı da yapmamayı da abartmamamız gereken davranıştır.

ve düzeltmesi zorlu bir işlemdir bünye de önce sindirmek ve sonra da kalıcı olması için istikrarlı olmak gerekir.

ben de bazen buluyorum.sonra, ya ampule oy veren biri olsaydın diyip kendimi sakinleştiriyorum.

kusurlarımı saymakla bitmez belki ama ben seviyorum kusurunu olmayı beni ben yapıyor. benim kusurlarım başkasını kırarsa ozaman düzeltirim ama beni kıracak olan kusurlarımı sevmesemde vazgeçmek istemiyorum banane ben böyleyim kendine zararım.

zannetmiyorum yoktur kendinde kusur bulmayan insan. en azından hayatının belli bir döneminde. asıl sorulması gereken bununla nasıl baş ettiği kişinin fikrimce.

insan bu kusuru inkar edebilir, yokmuş gibi davranabilir, kendini kandırabilir ya da tam tersi durumu kabullenir, düzeltme yolları için çabalar, farklı çözümler üretebilir bilemedim. ama iki zıt tepki bizi iki zıt kutba taşıyabilecek bambaşka bir kişiliğe taşır sanırım. inkar ya da kabul, iki zıt tutum zıt karakter.

şefkat ve merhameti evvela kendine gösterebilirse insan üstüne bir vicdan inşa edebiliyor sanırım.