kitabın onuncu sayfasından sonunu görmek

kitabı üç metre öteye fırlatmakla sonuçlanabilecek eylem. çok uzun zamandır bu sebeple kitap okuyamıyorum, daha doğrusu kitap bitiremiyorum. bazen diyorum perspektifini değiştir. yani amuda kalk öyle oku ya da ne bileyim şaşı bak şaşır gibi bir şey olsa ve ben penceremin rengini değiştirsem belki bir ihtimal bu tahmin edilebilirliğin önüne geçilebilir. yanlış kitaplarımı seçiyorum? bu da bir ihtimal. eskiden sevdiğim şeylerin peşinden gideyim diyorum ama onları da sanırım artık sevmiyorum ve yeni sevilecek bir şey bulamıyorum. hırsızlar! neşemi çaldınız.

kitabın şeffaf kağıda basıldığına delalettir.

vasat bir yazarın vasat bir eserinin okunduğuna dalalet etmektedir.

ahmet ümit'in istanbul hatırası kitabında yaşadığım vahim olay.

hayır bir de kitap 600 sayfa polisiye yarım bırakamama huyumdan hepsini okudum bir de belki yanılıyorumdur diye.

normalde beni yanılgılar mahveder bu defa yanılmamam..

kitap okuma zevkimi etkilemeyen şey. kitap okurken bütün mevzu oraya nasıl geldiği zaten. yolculuktan keyif almaya bakın. vardığınız yeri seveceğinizin garantisi hiçbir zaman yok.

örneğin, polisiye/gerilim bir roman okuyorsanız. katil de, maktül de aşağı yukarı bellidir. beni okumaktan alıkoymuyor ama bu. nasıl öldüreceğini ve/veya nasıl yakalanacağını merak ettiğim için devam ediyorum.

sizin dediğiniz gibi olsa bu işler, porno sektörü yaşayamazdı. herkes sonunu biliyor ama kimse de "lan yine üçüncü saniyeden sonu belli oldu" diye izlemeyi bırakmıyor.*

okuma zevkini minimuma indiren hede.