kitap okumanın türk halkında egoistliğe yol açması

bir hakikat.

okumasa ayrı dert , okusa kendini bi b.k sanan bir millet bizimkisi.

neden böyle düşünüyorum biliyor musunuz ?
okuyup , araştırmaya meyilli kim varsa bu memlekette , hemen ben oldum kafasına ulaşıyor.

okumayanı aşağılamak da bunun cabası. uygar bir toplumda olması gereken şey , okumanın kibri azaltmasıdır.

bizde ise toplumun en kibirlilerini kitap yüklü merkepler oluşturuyor. teşbihte hata olmaz.

bu yazdıklarımdan okumaya düşman olduğum sonucunu çıkaracak olan akıl , fikir , beyin terk arkadaşlar , muhattabım siz değilsiniz.
beni engelleyin . sizinle uğraşamam.

"aşağılayacağım tabi boşuna mı okudum o kadar kitabı? ciğerinizi bilirim ben sizin. " diyorlar sorunca.

cahil özgüvenine tercih ederim.

ters mühendislik yapacak olursam eğer bir tane salak kadın bana 8 10 tane kitap sordu isimleri o kadar salak duruyordu ki okumuş olsaydım bile okudum diyemezdim " zarf mı atıyor lan bu" diye. bir yerdi beni bir refüze etti yatakları yumruklayarak ağladım sonrasında*

facebook kitap gruplarında bunlardan çok var. neokur'da ise bunlardan geçilmiyor.

bazıları saçma sapan 5-10 tane roman okudu diye derin insan sanıyor kendisini. roman okumanın dizi-film izlemekle pek farkı yok. keşke anlasalar da boş yere kafa açmasalar.
edit:
böyle bir şeyin olabileceğine inanmayanlar için:
#3511374 bu arkadaş tam olarak bahsettiğim tip. komik.

senelerce "aydın"ım diyenler tarafından ezilmiş. fırsatını buldu mu o da ezecek yani ne var bunda? etki tepki. insan "büyüğünden" gördüğünü yapmaya meyillidir. bu memleketin "büyükleri" hep bu kafadaydı. ama yakın geçmişi kastediyorum tabi. öncesi çok farklıydı.

koylu yazardan ironiler damlar buraya birazdan.*

kitap okuyorum diye ego kasan birisi varsa sadece okuyordur arkadaşlar, anlamıyordur.

(bkz: entellektüel ego)

hepiniz boksunuz ve en iyi bok da benim demek gibi bir şey yükleniyor maalesef.

yani bilgi içselleştirilmediği için bildikleri ile kendini bir bok sanması.

insanların zırcahil olması ile ilintili bir durumdur.
okumak aslında normalleşmiş, sıradan bir eylemdir bir insanın hayatında. açıp film izlemek gibi, müzik dinlemek gibi zottirik bir uğraş ve keyif alanıdır. ama ülkemizde müzik dinlemek de, film izlemek de zaten ben farklıyım ve en süper benim mastürbasyonuna alet oluyor, o ayrı.
kitap okumamanın yol açtığı egoizmin kimi zaman daha yüksek olması da apayrı. cahil cesareti deniyor ona da.

ne tür kitap okuduğunuz hayat anlayışı ve o anki duygu ve düşünce durumunuzla alakalı, hemen hemen. her zaman bilimsel kitap okumayı tercih etmişimdir. ancak roman veya hikaye okumakta bir yerde önemli. yaratıcılık ve hayal dünyasıyla meydana getirilmiş senaryo, hiç değilse insana bakış açısı kazandırır. klasikleri okumanızı öneririm. ama kitap, yalnızca bunlardan ibaret değildir. bana göre bilgi edinebilmenin en klasik yoludur. bu yüzden güncel kitaplardansa eskileri tercih ediyorum. çünkü içerisine birkaç satır bilgi döşeyip 300 sayfaya sabitleyen ve kendini güya zenginlik içinde geçim derdine adamış kimselerin kitapları, pek cezbedici gelmiyor.

bilgiyi yalnızca kitaptan değil, dergi ve makalelerden de edinebiliriz. çok sık dergi ve makale okurum. eğer okumuyorsanız size de tavsiye ederim. psikolojiden, sanat tarihine tonlarca konu ve birikim var. tekdüze bakmayalım. egoistliğe sorun olan ise bu; tekdüzelik. çünkü hayatın esas noktası seçtiğimiz kimi durumlar bize benliğimizin ötesine geçmişiz gibi davranmamızı tetikler. farklılıklar her zaman iyidir.

roman ve bilimsel temaya sahip kitapları ayıralım, ama ayrı tutmayalım.

bu işte bir yanlışlık var sanki zira bilgi arttıkça egonun küçülmesi gerekmiyor muydu?

eğer yine de egoistliğe yol açıyorsa demek ki sadece okumuş üstünden geçmiş ama derindeki mesajı kavrayamamış demektir.