köhne liman

benim lugatımda urla iskele olarak kodlanmış şarkı.

içinde senelerin anısı, acısı, kahkahası, zenginliği, en dibi, ibrahim daldal'ı, batis'in kahvesinin harabe halini, akşam vakti yapılan maçları, mazot kokusu, sülünesi, mamunu, ağı, oltası, çayı, domatı, ille de rakısı, yengeç restoranı, feneri, italyan okulunu, yağlıkları, ağaçlı yolu olan bir şarkı.

bir de ilkokulun bahçesinde hanımeli vardı, cılız bişi ama yine de açar, yine de kokardı her sene..

lahtara kelimesi, özlem, ben, şarkılar, to agalma...

şarkı değil domestic hıyarratica ansiklopedisi mübarek!

/ gözlerim karanlık istiyor lakin, yoruyor yalnız geceler.. /

edip akbayram

başlığını açmak için geldim, baktım ki açılmış.

şunu bilin istedim, bir gün mutlaka bir süreliğine de olsa köhne limana dönmek isteyeceksiniz. o yüzden o limanı ara sıra yoklayın. aranızdaki mesafeye bakın. dalgalar sizi oraya vurmadan, siz kendiniz şöyle bir tepeye kurulup aşağıdaki limana bakın. yine oradan öğreneceğiniz şeyler var, siz şimdi hangi limanda olursanız olun. en azından size kendinizi anlatır.

köhne limanı olmayan insan, hikayesi olmayan insan. hikayenize ihanet etmeyin.