kollara faça atılan karanlık dönem

bizim mahallede hala süren moda. varoşlarda hiç bitmeyecek galiba.

o karanlık dönemleri aydınlık geçirdik şükür. ne mazoşistlikti hakikaten o. z kuşağına laf edenlere hatırlatılmalı. emolar, jiletliler hep bizden çıktı.

ben kekoyum demenin farklı bir şekli olan ilkel dövme dönemi.

günümüzde isimleriyle apaçilerin atalarının, ne gadan korkunç, ne gadan havalı olduklarını ifade ettikleri mistik dönem. kolundaki faça ne kadar çoksa çetedeki rütben yüksek oluyordu. çoğu da arabesk dinlerdi. torunları ise antin kuntin rap müzik dinliyor.

o dönemle ilk tanıştığım yer, 7 - 8 yaşındayken abimle gittiğim müslüm gürses konseriydi.
sonra askerde bu dönemi yaşadım. hemen hemen 100 kişiden 90'ının kolları harita gibiydi.
hiç bir zaman tasvip etmedim bu yanlışı.

lisede arka sırada oturan arkadaşımın babası ailesinin gözü önünde öldürülmüştü. arkadaşım da kollarına faça atardı. ne kadar temiz kalpli ve iyi niyetli bir insan olduğunu bilirdim ama acısını sıkıntısını doğru şekilde ifade etmeyi bilmiyordu ve okul yönetimi de ailesi de bu konuda ona yardımcı olmuyordu. o dönem internet falanda yoktu böyle girsinde sözlükten okuyup "aaa, ben kekoymusum apaçiymisim" deyip aydınlansın, kırmızı oda , masumlar apartmanı izleyip "hmmm ben bir psikopatim galiba, yardım alayım" desin... şimdilerde nerde ne yapıyor bilmiyorum ama ne barbarligini gördüm ne başkasına şiddet gösterdiğini. inşallah iyi insanlara denk gelmiştir.

sebebi ne olursa olsun aptallık olduğu gerçeğini değiştiremez. sevgilim terk etti, işte yakınımı kaybettim vs. gibi şeyleri dayanak olarak gösterirler sigarayı dertten içiyorum yalanı ile kardeş gibi bir yalandır.

asker ve polis olamadılar. iyi ki olamadılar.

müslüm gürses halk konserlerinde bilet gişesinde bilet alana jilet yanında hediye olarak verilmiş ve kayıtlara geçilmiştir.

manasız lise halleri.
baş parmağımı yanına neşter ile adımı yazardım.
müslümcilerden ayrılırdık göya böyle.
bir hafta kadar dururdu. bir keresinde annem görünce ve kızınca yapmayı bırakmak zorunda kaldım. allahtan benim çocuklar öyle şeyler yapmıyor.

90'lar sonu 2000'ler başında modaydı sanırım. ortaokulda bizim sınıftaki çocuk, diğer sınıftan bir kıza aşıktı. mal koluna kızın adını kazımıştı. kızın adı: ayşegül. uzun bir isim yani. dehşete düşmüştüm kolundaki kanı görünce. sınıfta yapmıştı çünkü.
lan ortaokulda ne aşkı be? çocuksun daha. pişman oldu mu acaba sonra merak ettim bak şimdi.
salak salak işler.

arkadaşlarım sürekli yapardı ama sanırım canım tatlı geldi hiç yeltenmedim.

yav bir de bunu, kalemtıraştaki jileti söküp de yapanlar vardı.

façalı bir arkadaşa sordum neden yaptın diye, trafikte kolumu camdan dışarı çıkarınca güzel görünüyor demişti, gayet tatmin edici bir sebebi olduğu için sessiz kalmayı tercih ettim.

kan alırken bir çok kendi jenerasyonumdan olan kadın ve erkek kişilerinin kollarında gördüğüm durum. kapıda bekleyen boyunca çocukları, sakin yapıları , iğneyi görünce yaşadıkları heyecan korku ... hepsi bu kolun durumuna tezat . ne yaşadın ne hissettin de vücuduna bunu yaptın.

oyyy çen pişikopat mı oydun, kırarım o yeşiy deyili fitaminşiz koyyayını çenin!

bence de karanlık dönem. kendine zarar verme davranışı sonuçta.

gerçekten karanlıktı. ama iyi tarafı şu, kendime hiç zarar vermedim. oturdum temiz temiz sigaramı ve kahvemi içtim. mis.

galiba ülkedeki arabesk sevdası ile alakalı bir dönemdir. böyle biz 13-14 yaşlarındayken açacak jiletlerini kullanarak kendini çizmek modaydı. çizebiliyodun ancak onunla çünkü. o dönem bu furyaya katılım sağlayamamıştım.

sıkıntı böyle modalar çok. zamanında bu konuda yazmıştım. aslında kendine zarar verme davranışı bir sorunun habercisidir yani. o ilgi görmek için dahi yapılsa yine de bir sorundur. öz sevgi ve öz değer eksikliği ile ilişkilendiriyorlar. aynı zamanda self sabotaj da benzer bir durumdan kaynaklanıyor. ama işte ergenlik tabii daha kendi içinde ve kültür içinde ele alınması gereken bir dönem.

böyle şeyleri aptalca bulmak veya şov yeaa diyip geçmek gerzek ve sığ bir yaklaşım olur. bu ihtiyacı anlamak daha akılcı olacaktır. ***

ergenliğin vermiş olduğu cesaretle (?) ruhen duyulan acıyı fiziksel bir acıya dönüştürmeyi istemek. tabi özenip harika bir şey yaptığını zannedenleri de koyalım buraya.