komedi dizilerindeki saçma sapan şiirler yazan işsiz şair

vardır böyle bir karakter. genellikle belli bir mahallede ya da küçük bir evde geçen hikâyelerde karakterlerden biri böyle yıllardır iş arayıp arayıp bulamayan, kendini şiir ve diğer edebiyat dallarına vermiş, serkeşlikte ustalık mertebesine erişmiş olur. izlemenin en zevkli olduğu karakter tiplerinden biridir kanaatimce. kendini bulma aşamasındadır çünkü, daimi bir arayıştadır, bu arayışa çeşitli saçmalamaları da dahil etmekten asla çekinmez. çevresince küçümsenir, yadırganır, içten içe bir acıma duygusuyla bakılır fakat o dünyanın gelip geçiciliğinin farkındadır ve durumunu hiç de kötü görmemektedir. onun bu kendiyle barışıklığı bize haftalık bir komedi ziyafeti sunmakta ve bizi hep eğlendirmektedir. bu karakterimizin çoğu dizideki çoğu karakter gibi gizli bir aşkı ve bunu söyleyemeyiş kıvranışları vardır. sevdiği kıza şiirler yazarken şekilden şekle girer, rengi değişir adeta. aşk karşısında boynu kıldan incedir yani. çoğumuz gibi.

kendine kuytu bir köşe bulur, iç cebinden kalemi kağıdı çıkarır ve doğayı, insanlığı, sevgilisini, savaşı, barışı düşünür. düşündükçe ilham geleceğine aklı daha da karışır ve tek başına anlamlı, bir bütün hâlinde anlamsız şu satırları döker kağıdına:

''günde 25 saat düşünürüm seni
epidermis gibi sardı hayalin bedenimi
sen de bensiz yapamıyorsun di mi?
söyle, itiraf et balık etli sevgilim''

bütün bu mısraların üretimi, yazımı ve diğer insanlara aktarımı sırasında işsiz şair kardeşimiz çok heveslidir, karşıdan olumlu bir dönüt almak için sabırsızlanıyordur adeta, yerinde duramaz. karşı taraf şiirin ne denli kötü olduğunun farkındaysa da genç ve güleç şairimizi kırmamak için yüzüne güler. şiirin olumlu yönlerini bulup şaire söylemek için çırpınır. bir de bu aylak ama sempatik şairimizin yazıp yayımladığı kitabı vardır. her seferinde o kitabı dostlarına, akrabalarına ve daha nice talihsizlere tavsiye eder. kitabının çok iyi olduğunu söyler, eleştirenlere kızar ve bir gün çok ünlü bir şair olacağının, kitaplarının yok satacağının ümidindedir. bu ümit onu yaşatsa da saflığı onu hedefinden alıkoyar. ama olsun, o zaten böyle güzeldir. özü budur. mahalleli, en yakın dost ve akrabaları, platonik sevgilisi, hatta şairin kendisi bile böyle sevmiştir şairi. komedi soslu hevesleri ve saflığıyla bizi mizaha ve samimiyete doyurur. iyi ki vardır. böylelerini ekranda daha çok görmek dileğiyle...