komünizm dururken hala aday tartışması yapmak

insanların çoğunluğu açlık sınırının altında yaşıyor. herkes her şeyden şikayetçi ama kimse sistemi eleştirmiyor. binanın temeli çürükse, katların hangi kalitede olduğunun ne önemi var?

insanlar gelecek kaygısı olmadan özgürce yaşamak istiyor. ben size söyleyeyim; bunları size ne meral mommy, ne kılıçdaroğlu ne de mansur yavaş verebilir. ancak ve ancak işçi devrimiyle gerçekleşecek şeyler.

yaşasın dünya halklarının bağımsızlık mücadelesi. yaşasın marx, mao ve yoldaş benjamin franklin'in yüce ideolojisi.

komünizmin özgürlük getireceği iddiasi umarim fıkradır, ironidir ins.

dunyanin refah ülkelerinde özgürlük var vr bunlar isci devrimi olmadan başarıldı.

tepenizdeki ve size rahatsızlık veren bir kontrolden kurtulup başka bir kontrolün altına girmek sizi özgür kılmaz; konu komünist bir rejimse, evet öyle bir düzende gerçekten de çok mutlu olabilirsiniz ama özgür olamazsınız. solcuların boş ezberlerini bozmak imkansız bir şey. ben artık uğraşmıyorum bununla. ismim özgür ama bu adın solcular tarafından "sahiplenilmesini" gülünç buluyorum. ekonomi yönetimi dışında sol'un hiçbir albenisi yoktur gözümde.

özgürlük, şu tanımımdaki gibi olabilir ancak: #1931026

(bkz: better dead than red)

arada bana da böyle geliyor. sovyetler birliğinde yaşayan bir işçi olup akşama kadar senin için belirlenen fabrikada çalış, eve gel 2 sayfa pravda oku, 2 duble votka iç, seninle aynı otomatik döngü içinde yaşayan karınla 2 tur seviş, yat zıbar. ertesi sabah uyanıp yine aynı döngüyü yaşa. mis gibi dümdüz hayat. seçimmiş, beşli-altılı masaymış kim uğraşacak bunlarla.