1.
neil gaiman kitabıdır.
bazı hikayeler çocuklar içinmiş gibi görünür ama asla o kadar masum değildir onlar. içlerinde gizli bir vahşet, tüyler ürpertici ama saklı ve sakınımlı bir gerçek, satır aralarını korkuya ve endişeye boyayan iç bulandıran olaylar fokur fokur kaynar. daha önceki bir incelemede alice harikalar diyarından bir kez daha bahsedeceğimi çıtlatmıştım, nasip bugüneymiş. alice sevimli bir kızcağızdır, beyaz bir tavşanın peşine takılıp heyecan verici ve bir dahinin elinden çıktığı ayan beyan ortada olan hikayelere bulanır. biz lewis carolun dehasına hayran oladururken alice liddell isimli 12 yaşında bir kız çocuğunun gerçek alice olması suratımıza bir tokat olarak patlayacaktır elbette. 12 yaşında bir alice’den ilham alıp bir harikalar diyarı yaratmak elbette kötü bir şey değil ancak bunu olası bir pedofilin yapması insanın tüylerini diken diken edebiliyor. kitapta, özellikle alicenin büyüyüp küçülürkenki hallerinin tasviri bizi istemesek de pedofili şüphesine taşıyor. alice’in yazarı hiç de masum değil, velhasıl.
koralin’in yazarı ise masum, en azından şu ana kadar yazdıkları ve yaşadıkları ile aksini düşünmemizi gerektirecek herhangi bir şey olmadı henüz. neil gaiman bambaşka bir alice hikayesi yazıyor bizim için. alice hikayesi diyerek neil gaimanın muhteşemliğini gölgelemek istemem ama bu benzetme okuyan herkes tarafından yapılmıştır bence. ama bu alice, yani koralin okurken bize aile ile ilgili çok güzel mesajlar vermekle kalmıyor, kendimizi de anlamaya yönelik bazı düşüncelere gark ediyor bizi.
koralin ile ilgili bilmeniz gereken en önemli şey ismimin karolin değil koralin olduğudur ve koralin’in çok zeki ve hayal gücü kuvvetli bir küçük hanım olduğudur. animasyon filmini izlemeyi unutmamanızı da önemli rica ederim.
bazı hikayeler çocuklar içinmiş gibi görünür ama asla o kadar masum değildir onlar. içlerinde gizli bir vahşet, tüyler ürpertici ama saklı ve sakınımlı bir gerçek, satır aralarını korkuya ve endişeye boyayan iç bulandıran olaylar fokur fokur kaynar. daha önceki bir incelemede alice harikalar diyarından bir kez daha bahsedeceğimi çıtlatmıştım, nasip bugüneymiş. alice sevimli bir kızcağızdır, beyaz bir tavşanın peşine takılıp heyecan verici ve bir dahinin elinden çıktığı ayan beyan ortada olan hikayelere bulanır. biz lewis carolun dehasına hayran oladururken alice liddell isimli 12 yaşında bir kız çocuğunun gerçek alice olması suratımıza bir tokat olarak patlayacaktır elbette. 12 yaşında bir alice’den ilham alıp bir harikalar diyarı yaratmak elbette kötü bir şey değil ancak bunu olası bir pedofilin yapması insanın tüylerini diken diken edebiliyor. kitapta, özellikle alicenin büyüyüp küçülürkenki hallerinin tasviri bizi istemesek de pedofili şüphesine taşıyor. alice’in yazarı hiç de masum değil, velhasıl.
koralin’in yazarı ise masum, en azından şu ana kadar yazdıkları ve yaşadıkları ile aksini düşünmemizi gerektirecek herhangi bir şey olmadı henüz. neil gaiman bambaşka bir alice hikayesi yazıyor bizim için. alice hikayesi diyerek neil gaimanın muhteşemliğini gölgelemek istemem ama bu benzetme okuyan herkes tarafından yapılmıştır bence. ama bu alice, yani koralin okurken bize aile ile ilgili çok güzel mesajlar vermekle kalmıyor, kendimizi de anlamaya yönelik bazı düşüncelere gark ediyor bizi.
koralin ile ilgili bilmeniz gereken en önemli şey ismimin karolin değil koralin olduğudur ve koralin’in çok zeki ve hayal gücü kuvvetli bir küçük hanım olduğudur. animasyon filmini izlemeyi unutmamanızı da önemli rica ederim.
devamını gör...