kore dizileri izleme hastalığı

bir süre sonra engel olunamayan izleme isteği..

son birkaç haftadır japon dizileri izleme hastalığına evrilmiştir.

literatüre girmesi gereken bağımlılık çeşidi.

benim favorim crash landing on you

bende yok, olanlara da hayret ediyorum

gördüğüm ve bildiğim kadarıyla hepsi birbirini tekrar ettiği için izlemiyorum.

pandemi doneminde ikinci bir hastalık olmuştur..

neyse aşılandık.

maalesef 1-2 kez yapımlarını izlediğim halde, bende hiç bu etkiyi uyandıramamış tv sektörüdür. nedense, aksine uzak doğu kültürüne ait bir yapımı izlemek beni rahatsız ediyor. ırkçı biri asla değilim, olay ırkçılıktan inanılmaz uzak. sevmememde ki temel sebep; kurgularının zayıflığı ve özellikle romantik yapımların çok altı boş kurgulanması. diziyi/ filmi izlerken, karaktere çoğu zaman ne olabileceğini ön görüyorsunuz. hepsinin sima olarak birbirine benzemesi de beni biraz uzak tutuyor yapımlardan çünkü olaya kendinizi kaptırırken, fizikselliğin verdiği yanılsama, sahneden aldığınız duygunun önüne geçebiliyor.

ayrıca hayatım boyunca hiç bir zaman, bir film'e/ diziye bağımlılık geliştirmedim. kendilerini buna böylesine kaptıran arkadaşlarımızı anlayamıyorum. bir insan hayali bir olguya nasıl bağımlılık geliştirebilir? herhangi bir yapımı sürekli ve düzenli izleme isteği bence sağlıklı değil. bilinçaltınızda tamamlayamadığınız bir duyguyu böyle tamamlamaya itiyorsunuz kendinizi aslında. kendi içinize dönüp, bu duyguları bulup; onarmalısınız.


konumuza dönelim; ben bu sektörü sevmiyorum, sevene saygım sonsuzdur.

hafife almış ve babamı kaptırmıştık. adam daha rahat izlemek için daha üst model telefon bile almıştı. daha büyük ve daha net izliyormuş. hiç olmadık anda açıp izlemeye başlıyor ayrıca, kablolu kulaklığı da var. tr dublaj da yok bam bam altyazı okuyor.

yetişemiyoruz bu babalara.