korku anında hissedilen karın ağrısı

şiddetli olmasa da bence en fazla kıvrandıran ağrıdır.

sonrasında "yaşadığımı hissettim be" dedirten durumdur. az bir şey keyif verir insana, enerjisi yükselir.

muhteşem* bir anım var bu durumla ilgili. ablamın öğrencilik yıllarında yanına gezmeye gittiğim bir zaman, bir partinin muhalif kesiminden bir adamın programı olduğunu öğrendim. can sıkıntısı ve duramamazlık birbirine karışınca ablamı "gidelim dinleyelim ya. ne olacak sanki?" diye darlamaya başladım. garibim ısrarlara dayanamayınca el mecbur kabul etmek zorunda kaldı. neyse biz konferans alanına vardık, yavaş yavaş dolmaya başladı salon. abartmıyorum 100 kişi varsa 96'sı erkek, 4'ü kadın. kadınlardan biri siyasetçinin eşi, diğeri türkeş'in kızı kalan 2 kişi de ablamla ben. ortam çok ilginç, amcanın biri almanya'dan konferans için geldiğini iddia ediyor bir diğeri sessiz anlarda güncelleme gelmiş gibi "seçil de kurban kesmeyen ne olsun bee"diye bağırıyor. ablam garibim her şeye fransız "benim burada ne işim var" modunda yeri izliyor. işte tam bu anda ne olduysa oldu. dışarıda sesleri baya yüksek çıkan bir grup, slogan atarak konferans salonunun kapısına dayandı. biz daha ne olduğunu anlayamadan o gürültüye bir de silah sesleri eklenmeye başladı. hatırladığım kadarıyla ortamda polis yoktu, içerideki amcalar kendi güçleriyle kapıyı tutmaya çalışıyorlardı. tam o ara soluma bir döndüm ablam yok. ufak çaplı bir kalp spazmının arkasına kendisinin korkudan kenardaki sandalyenin altına saklandığını fark ettim. silah seslerinin patlayışı ve amcaların var gücüyle kapıya asılma anında karnımdan yukarıya doğru bir şeylerin yükseldiğini hissetmiştim. tabi her şeyin ağır çekim göründüğünü de belirtmezsem olmaz.* neyse ki verilmiş sadakamız varmış, kazasız belasız kurtulduk o ortamdan.

özellikle uçağa binmeden bekleme bölümünde yaşadığımdır. her seferinde ve aynı ağrı.