kötü adamların kazandığı filmler

klişe kahramanların pek yer almadığı, insanı ters köşeye yatırmasıyla ağızda daha farklı tat bırakan yapımlardır.

(bkz: watchmen)
(bkz: riphagen)
(bkz: 1984)
(bkz: nightcrawler)
-----
(bkz: daha gider bu)

kuzuların sessizliği: filmde iki koruma polisini öldürerek hapisten firar eden dr cannibal filmin sonunda elleri cebinde resmen poposunu sallaya sallaya kalabalığa karışmıştır.

maalesef ki hiç bir filmde böyle bir durum olmamıştır. bir iki istisna olabilir. bilemem tabi.

saygı. ercüment çözer.

ağır roman

(bkz: distopik filmler)

hayat.. film mi gerçek mi tartışılır elbette.

iyi adamın kazandığı filmlerin oranı karşısında istatistiksel olarak gayet düşük olan filmler. neden? neden iyiliğe ayrılan korkunç bütçeye rağmen kötülük kazanır? neden iyilik soyut bir düş olarak kalır da kötülük su gibi ıslak somut bir gerçek?

ilahi adalet inancı insanın tembelliği mi yoksa içsel bir yaratılış tutamağı mı?

kötü adamın kazandığı filmlere en iyi örnek türk sinemasının yapıtaşlarından biri olan babam ve oğlum filmidir. filmin sonunda kötü adam olan baba figürü kazanıyor, -aslında babalık putu figürünü koruyor- devletin çatık kaşı ve zalim mahdumları kazanıyor, davalarını satıp kalemlerini kiraya veren iyi adamın arkadaşları kazanıyor.

ne ise ya; iyiliği yücelten kötülüğün kimyası değil de nedir?

züğürt ağa.

yahu şu spoiler mevzusuna birazcık özen gösterseniz. filmin sonunu başlık yapmak nasıl bir mantık.

13. cuma.
halloween.
freddy elm street.
alien serisi.

izlediğim en iyi örneği alman korku filmi necronos'tur. yalnız aşırı acımasız bir filmdir. izlemeden önce iki kere düşününüzdür.