kötülere tahammül etmek

yapılmaması gereken ve benim şahsen korkaklık olarak gördüğüm eylemdir.

bir yanağımıza yediğimiz tokatın daha acısını hissetmeye devam ederken diğer yanağımızı dönerek canımız dayak istermiş gibi davranmanın hiçbir manasını göremiyorum. elbette böyle yaparak da sonuca ulaşan insanlar vardır. zaten kötülerin şamar oğlanı olmaktan dinsel bir zevk alan insanlar yüzünden dünya bir kanalizasyon çukuruna dönmüştür ve kötülükten yayılan bu çürümüş koku kimseyi rahatsız etmiyor gibi görünüyor. herkes kokuya ve yanaklarında dengeli bir kırmızılığa alışmış sanki.

kötülere tahammül etmek zorunda değiliz. hatta kötülere tahammül etmemek zorundayız. bir an önce ve misliyle karşılık vermekte yarar vardır her zaman. kötüler tahammül edildikçe gemi azıya almaktan asla çekinmezler. korkmuş ve yaltaklanan bir havayla onları rehabilite etme maskeleri takarak bir yana sinmek sadece kötülerin daha çok tokatına maruz kalmakla sonuçlanacaktır.

bir yanağınıza tokat atan kötü bir insana vereceğiniz en mantıklı karşılık tokat öyle atılmaz, böyle atılır şiarıyla hareket edip tatar ramazan’a öykünün bir edayla allah ne verdiyse tokatı aşk etmektir. eğer karşılık vermezsek başımıza ne geleceği konusunda tolstoy bizi uyarmıştır:

kötüler kendilerine tahammül edildikçe daha çok azarlar.