küçükken yaptığınız basit oyuncaklar

hafif bir pipete benzeyen otu bir sopanın ucuna dikenle takıp ona da iki parça kağıt takıp rüzgarda sönmesi için oradan oraya koştururduk.

kız-erkek her çocuğun yaptığı en basit oyuncak: tuzluk.

aman ne heyecan ne heyecan. her konuda yapılabilirdi ama en heyecanlısı kim kimi seviyor olurdu.
tabi o dönem saç çekip kaçma, not bırakıp kaçma falan filan var. zeki, çevik ve ahlaksız bir arkadaş da mutlaka bu cilvecikleri fark edip olaya tuzlukla müdahele ederdi. o sayıları, yazıları denk getirir ortalığı karıştırırdı. ne oldu o tipler esra erol falan oldu mu acaba?

karton bebek. bunların kitap şeklinde satılanı da vardı. kağıda basılı elbiseler kesilip bebeğe giydirilirdi*. ben bebeği kartona çizip kendi bebeğimi kendim yapardım. sonra bebeği kağıt üzerine koyup vücut hatlarını çizdikten sonra bebeği kaldırıp o hatlara oturacak elbise çizerdim. gece elbiselerinin üstüne kürk niyetine pamuk yapıştırmak gibi yaratıcılığımı kullanarak hem hazırlardan daha güzelini yapardım hem de el becerim gelişirdi.
kağıttan külah yapıp borunun içinden üfleyerek atardık. o boruyu elektrik bandıyla süsler, kibrit kutusundan tutma ve külah depolama yeri yapardık.

fındık yaprağından kız ve erkek yapardım.
fındık yaprağı kalın damarlı olur, baş için birazı bırakılır, iki kol yapılır, sonra erkek için iki ayak, kız için etek yapılır. mis gibi oyuncak.
böylece 10 dakika fındık toplamaktan başka iş yapmış olurdum.
oyalanırken, yaratıcı olmakta üzerime yoktur.

(bkz: tüh tüh)