saki mahlasını kullanan h.h.munro’nun insanlar hayvanlar ve yırtıcı hayvanlar isimli öykü kitabında bulunan kaybolan bebek isimli kısa öyküde geçen sözdür.

zor bir durumda olan bir ailenin bir sorunu çözmek için inançlarını kullanarak bir mucize yaratmaları ancak artık o mucizeye ihtiyaçları olmadığını anladıklarından onu bir otoyola bırakmaya karar vermeleri üzerine söylenir bu söz.

insanlar bazen öyle anlar yaşarlar ki bir mucizenin tam zamanı olduğunu düşünürler. ve bir mucizenin gerçek olmasını sağlamanın en iyi ve etkili yolu mucizenin gerçekleşeceğine içten bir şekilde inanmaktır.

inanç olayında yeterli derinliğe erişilince mucize öyle ya da böyle gerçekleşir. bu hayatın doğal akışına da uygundur. bunda şaşırılacak bir şey de yoktur ayrıca.

ancak mucize gerçekleşip içinden bulunulan olumsuz durum ortadan kalkınca insanlar ellerindeki mucizelerle ne yapacaklarını şaşırırlar. kullanılmış bir mucize artık işe yaramaz görünmeye başlar. zaten muhtemelen başka bir zor durumda kullanmak da mümkün olmaz o mucizeyi. kullanıldığı için ve artık işe yaramadığı düşünüldüğü için eski mucizenin pabucu dama atılır. kullanılmış mucizeler hayatımızın her yanı saçılmış enkazlar haline gelir.

yine de siz kullandığınız mucizeleri otoyola bırakmayın. belki bir ihtiyaç sahibine verirsiniz.
devamını gör...

bu başlığa tanım girmek için olabilirsiniz.

zaten üye iseniz giriş yapabilirsiniz.

"kullanılmış mucizeler" ile benzer başlıklar

normal sözlük'ü kullanarak 3. parti dahil tarayıcı çerezlerinin kullanımına izin vermektesiniz. Daha detaylı bilgi için çerez ve gizlilik politikamıza bakabilirsiniz.

online yazar listesini görmek için lütfen giriş yapın.
zaman tüneli köftehor rehberi portakal normal radyo kütüphane kulüpler renk modu online yazarlar puan tablosu yönetim kadrosu istatistikler iletişim