kültür emperyalizmi

bir emperyalizm yöntemi. kültür kalıpları, ekonomik, siyasal ya da toplumsal olsun bir toplumun ana değerlerinin göstergesidir. kültür emperyalizmi bir ülkenin kendi kültürel değerlerini ve ideolojisini başka bir ülkenin halkına benimsetmesidir. kitle haberleşme araçlarının gelişmesi ve yaygınlaşması üzerine her devlet kendi kültürel değerlerini başka devletlerin halklarına iletme olanağına kavuşmuştur. gerçekten de bir ulusun değerlerini ele geçirmek için etkin bir kontrol yöntemi olarak kabul edilebilir. kültür emperyalizmi diğer emperyalizm yöntemlerinin uygulanması için uygun zemini hazırlar, yani tamamlayıcı bir rol oynar. başarıya ulaşma şansı en yüksek ve en yumuşak görünen emperyalizm çeşididir. egemenliğine çok bağlı ülkeler, bu konuda abartılı davranarak, kendi dillerini isimlerini giysilerini değiştirerek batılı yaşam stilindenkendilerini kurtarabileceklerini ve dolayısıyla bağımlılıklarından kurtulabileceklerini düşünmüşlerdir. çağımızda bu konuya en büyük örnek olarak comintern'in bütün ülkelerdeki komünist partilerinin sovyet dışı politikasını desteklemek yolundaki çalışmalarını verebiliriz. bugün abd'nin geniş ölçüde kullandığı yöntemlerden biridir.

bir ülkenin kendi alışkanlıklarını, ideolojisini veya kültürünü başka ülkelere empoze etmesine denir.

tüm emperyalizmlerde olduğu gibi ne idüğü belirsiz bir buzzworddür. eğer bir ülkenin, medeniyetin ekonomik gücü varsa, nüfusu büyükse vb. kültürü de diğer medeniyetler tarafından benimsenir. ha eğer bu ülke başkalarını fethedip kültürünü empoze ediyorsa o zaman zaten kültür emperyalizmi demeye ne gerek var, hatta emperyalizm demeye de gerek yok bunun adı işgaldir. mesela parlamentarizm denilen şey, yani yasama organının halkın seçtiği temsilcilerden oluşması ve yürütmenin bu yasama organından çıkması vb. aslında britanya tarihinde organik olarak ortaya çıkmış bir şeydir ve bu yönetim biçiminin diğer ülkelerde yaygınlaşması daha çok başka ülkelerin britanyanın ne kadar başarılı olduğunu görüp de bu formu benimsemesi ile olmuştur. şimdi o zaman britanya bize bu formu empoze mi etmiş oldu. o zaman bırakalım bu parlamentarizmi ve tekrar padişahlı kullu sisteme geri dönelim. ayıla bayıla izlediğimiz filmlerin hepsi, karakterleri, olay akışı, olayı anlatma biçim vb ile hollywoodda ortaya çıkmıştır ve oradan tüm dünyaya yayılmıştır, o zaman bırakalım onu da. roman formu, avrupa medeniyetinde ortaya çıkmıştır, empoze etmesinler bize. giydiğimiz kıyafetler gelelim mi bir de?

amerika'nın öncülük ettiği, küreselleşme hareketleriyle birlikte kitle iletişim araçlarının da etkisiyle oldukça başarılı sonuç veren bir olgudur.
genellikle sömürücülüğün modern hali olarak ele alınmaktadır. artık tabii ki benim sömürümsün, sözümü dinleyeceksin demek yerine, gel sana demokrasi getireyim veya senin şuna buna ihtiyacın vardır diyerek genelde üçüncü dünya ülkelerine uygulandı. bağımlı hale getirme, tüketim toplumu yaparak küresel pazar oluşturma çabalarının sonuç vermesi için kapalı toplumları dışa açmak gerekmektedir. kültürel öğelere bağlılığı azaltmalılardı ki bu amaçlarına ulaşabilsinlerdi, günümüzde gayet açık ve net bir şekilde de şahit olduğumuz gibi tek tipleşen, kendi kültürüne yabancılaşmış toplumlar olarak yaşadığımızdan nasıl başarılı bir hareket olduğunu görüyoruz.

sinemada amerikalılar'ın, ingilizler'in tarihini sular seller gibi ezberledik. şövalyeler, kraliçeler, şatolar, dükler, düşesler, amerikan iç savaşı, kovboylar vs. hemen hepsini biliyoruz. kültür emperyalizmi böyle bir şey.

türkiye’de yoğun bir şekilde hissedilmektedir. emperyalizm dayatma, sömürme demektir ve haliyle bir ülkeye kültür emperyalizmi uygulanıyor diyebilmek için, o ülkede bir kültür dayatması olması gerekir.

bu haliyle türkiye’de; camisi ile diyanet işleri başkanlığı ile, imam hatibi ile tv’si ile gazetesi ile, giyimi kuşamı ile ve dini inancı ile çılgın bir bir arap kültürü emperyalizmi mevcuttur diyebiliriz.

bu ülkede bol olandır.

oktay sinanoğlu

türkiye de bunu dizilerle yapar aslında. soft powerdır bu. kurtlar vadisi'nin ortadoğudaki yüksek reytingleri buna örnektir. tabi en babasını amerika yapar. lakin en azından tv dizileri kısmında biz de fena değiliz.
tanım: devletlerin çeşitli medya araçlarıyla dünyaya kendi kültürünü empoze etmesi.

kültür emperyalizmi, bir ülkenin kendi kültürel değerlerini ve ideolojisini başka bir ülkenin halkına benimsetmesidir.
emperyalizm veya yayılmacılık, bir devletin veya ulusun başka devlet veya uluslar üzerinde kendi çıkarları doğrultusunda etkide bulunmaya çalışmasıdır. kültür emperyalizmi, bu etkinin ilk ögesinin kültür olduğu emperyalizm türüdür.

bir ulusun ya da toplumun öz değerlerine olan bağlarını zayıflatmak için etkin bir kontrol yöntemi olarak kabul edilebilir. kültür emperyalizmi, diğer emperyalizm yöntemlerinin uygulanması için uygun zemini hazırlar, yani tamamlayıcı bir rol oynamaktadır. başarıya ulaşma şansı en yüksek ve en yumuşak görünen emperyalizm türüdür. klasik emperyalizme göre, daha yumuşak görünen bir yöntem olması, toplumların verdikleri ani tepkileri minimum düzeye indirmektedir.

amerikalı npq dergisinin editörü nathan gardels, derginin türkiye'de yayınlanan ilk nüshasında kültür emperyalizmine ilişkin "amerika, cıa ya da ordusu ile giremediği yerlere mtv ve hollywood'u gönderir."

bir süre sonra toplumun sahip olduğu eski kültürel ögeler, toplum tarafından yoz olarak algılanmaktadır. zira yaygın medya, topluma, kültürel ögeleri seçim ve analiz şansı vermemektedir. bu durumun sonucunda, kültür emperyalizmine maruz kalan toplumlar, emperyal kültürü eninde sonunda büyük ölçüde benimseyecekler ve bu durumdan rahatsız olmayacaklardır.

teslimiyet gerçekleşince inanç ve kültürel değerler yozlaşarak ortadan kalması da sağlanmış olur. yerel kültürü ve dolayısıyla toplumsal hafızası silinen bu topluma, “üst kültür” olarak sunulan popüler kültür, kişilerin yerel inanç ve değerlerinden kopardığı ölçüde başarı kazanmaktadır.
(bkz: https://tr.wikipedia.org/wi...).
sonuçta bizim gibi ülkelerde ailesini, milletini beğenmeyen, tarihini, kültürünü bilmeyen kendisini çağdaş, kültürlü, aydın sanan abd, avrupa hayranı bir grup ortaya çıkar. gidip avrupa'yı gören orada yaşayanların bir kısmı oyunu görür uyanır. kalanlarda haybeye sızlanır durur.

bazı ülkelerde çift karakter taşır mesela güzel ülkem gibi. batının ve doğunun arasındaki gerdan.

sanat toplum içindir safsatasını uyduran kesimle denktaş