kusursuz tanrının kusurlu varlıklar yaratması

herşeye gücü yeten, herşeyi bilen, her zerrenin nerede olduğunu, nereye varacağını daha ilk andan itibaren bilen, iyiyi ve kötüyü, güzeli, çirkini gören bir tanrının, insan gibi zayıf iradeli, unutkan, zor öğrenen, çok hata yapan, hastalanan, pisleten, tüketen, kendisine psikolojik ve fizyolojik zarar verme eğiliminde olan, bencil, kibirli, acımasız, rekabetçi bir varlık yaratması çelişkisidir.

kusursuz yaratsaydı herkes tanrı gibi olmaz mıydı?

www.galactanet.com/oneoff/t...

şimdi değil, okuduktan sonra beğen.

tanrının yarattığı kusurlu varlıklar tarafından, bu varlıkların kusurları neticesinde tanrıyı kusurlu bir varlık belki de yok sayması aslında tanrının kusurlu bir varlık olduğunu gösterir. tabi varsa.
tanım : tanrının eksik işçiliği.

tanrının tek kusuru ve mazereti var olmamaktır. dolayısıyla yersiz tespit.

sonuç itibari ile insanın algısı limitlidir. bu yüzden de algımız ötesindeki bazı kavramları anlamamız an itibari ile mümkün olmayabilir.
bu tarz konuları bir insanın bakış açısından kurgulanmış bir eser var.
john milton un paradise lost isimli bir kitabını* tavsiye ederim.
insanın algılayabileceği şekilde bazı konseptler kurgulanmıştır.

kusurlu insanların kusursuz tanrılar yaratması peki?

bilimin neden önemli olduğunu, bu başlığı görünce bir kez daha anladım. kusurlu mu? biyoloji okuyun ve sadece utanın!

bir çelişkidir.

i melting lann melting'i görene kadar ben de böyle düşünüyordum.

kendini aradan çıkardığında geriye tanrı'dan başkası kalmıyor, iş onu becerebilmekte; dünyaya geliş amacımız da bundan ibaret. kusur yok aslında kısacası.

yaradanin mantigiyla dusunerek/ dusunmeye calisarak bu durumu sorgulayabilir miyiz ki? bir deneyelim;
bence temel nedeni kusursuzluk beklentisi degil. kusursuzlugun getirdigi masumiyeti kulundan beklemiyor allah. kusurlarinin getirdigi hatalarindan mahcubiyet bekliyor.

(bkz: 4 günde 2 saat uyuyunca benim zeka seviyesi)

ikiniz de birbirinizi yaratıyorsunuz...

kusursuz tanrının kusurlu şeyler yaratması anlaşılabilir de, bazı hocaların evrenin kusursuz oluğunu iddia etmesi falan anlaşılır değil, bin tane kusur sayarım ben sana.

kusur nedir? tanımlayabilir miyiz? yada
kusursuzluk nedir? kusursuzluğu tanımlayabilir miyiz?
ayrıca kusursuzluk nesnel midir?
kusur olmasaydı kusursuzluktan bahsedebilir miydik?
kusursuzu değerli yapan kusurlar mıdır? yoksa kusursuzluğun kendisi mi? yoksa belli bir olguya sıfat takan bizler mi ?
gördüklerimiz gerçekten gerçek mi yoksa algılarımızın dahilindeki gerçekler mi?
bilim bile gözlem ve deneye dayanır, gözlem ve deney ise bizim duyu organlarımızın onayına ve görüşüne tabiidir. peki algılarımıza ne kadar güvenebiliriz? 2 boyutlu bir varlık 3 boyutlu bir varlığı pratikte kanıtlayabilir mi? daha doğrusu 2 boyutlu bir varlık 2 boyutlu düzlemde deney yapıp 3. boyutu gösterebilme imkanı var mı? peki boyutsuz bir varlığı kanıtlyabilir miyiz? varlık nedir?...

tanrı kusursuz mu, kusursuzluk bir kusur değil mi, tanrı kusursuz değil ancak mükemmel

kusur ancak amaçla anlaşılabilen bir kavramdır. önce amacı belirlememiz gerekir. eğer insan öldürmeyen bir silah yapmayı amaçlıyorsak, yapacağımız silah bizim için kusursuz, ama bir katil için kusurlu sayılacaktır.

bu sebeple tanrı'nın mutlak amacından bihaber basit insan algısının varlıklarda kusur bulmasının hiçbir anlamı yoktur. çünkü insan, bilgi eksikliği ve varlıkların kendi menfaatiyle çelişmeleri sebebiyle onları kusurlu sayar. fakat her bir varlık büyük plan içerisinde belli bir amaca hizmet etmektedir ve yaradılış amacını gerçekleştiren her varlık kusursuzdur.