makinelerin düğmesine basmayı iş olarak gören insan

ev kadınlarının en çok yüksündüğü ve dert yandığı olay çamaşır ve bulaşık.
2021 yılına gelmişsin malzemeleri makinelere koyacak kapağını kapatıp sadece düğmesine basacaksın ama twitter'a bir bakıyorsun tüm duyarcılar edebiyat parçalamış yok kadın akşama kadar evde çamaşır bulaşık yıkıyor tüm ev işi onun sırtında falan ki son zamanlarda yayılan robot süpürge teknolojisinden de bahsetmiyorum bile.
geriye 2 şey kalıyor;
1- yemek yapmak
2- bazı geceler 3 dakika dişlerini sıkmak.

(bkz: keşke nickindeki sözü tutsan)

ev işlerini düğme basmaya indirgemek gerçekten ev işinden bihaber olmakla alakalı sanırım. o düğmeye basana kadar ya da o düğmeye basılıp makine işini bitirdikten sonra yapılanlar bir düğmeye basmaktan çok daha fazlası. *

geçen yaz evde tek kaldım, her şeyle ben ilgilendim. bulaşık ve çamaşırı zor yapan düğmeye basmak değil bulaşıkları tek tek dizmek ve çamaşırları asmak.

canım annem.

sırf çamaşırı ele alalım. ilk önce kirli sepeti boşaltılır, renkliler beyazlar ayrılır. biz şimdi beyazları yıkayalım. deterjanı, yumuşatıcısı konur makine çalıştırılır. makine durur, çamaşırlar çırparak çıkartılır. asmak için balkona götürülür ve asılır. kuruyunca toplanır. katlanmaya başlanır. ütü olacaklar bir tarafa ayrılır. sonra çamaşırlar yerlerine yerleştirilir. ütülenecekler ütülenir.

ha bir düğmeye basıyorduk değil mi.