maskeyle gelen ifade özgürlüğü

son dönemde yapılan sokak röportajlarında insanımızın maskeyi adeta bir kalkan gibi kullanıp cesaretle çatır çatır meramını ifade ettiğine şahit olduğum durum.

malum ifade hürriyeti denen ''şeytan icadı'' (anayasa md. 26) tamamen yok edildi. kamu yararı gözetmesi gereken tüm iletişim araçları birer birer gerçek bakanlığı'na bağlandı. insanlar kendi ailesi içinde bile fısıltıyla görüşlerini ifade eder hale geldi. otobüs'te yolculuk ederken yazdığınız mesajlar arka koltukta oturan jurnalci tarafından okunup ilgili yerlerle paylaşılabiliyor buradan. hatta seneler önce şu deyiş modaydı ''komşusu tencere çalarken ihbar etmeyen bizden değildir''. maske.. neyse bu da bir şeydir.

size öyle gelmiştir, o özgürlük değildir. nefes alma ve verme kısıtlamasıdır. bu bir kısıtlamadır. baş örtüsünün dini 'özgürlük' iddiası olması gibi liboşik bir ifade.
ama yaşadığımız dünya bu şekil; adalet eşittir adaletsizlik, kanun eşittir kanunsuzluk, sağlık eşittir hastalık, liste uzar gider ve en önemli unsura gelir özgürlük eşittir kısıtlama.

bir özgürlük ihlalini bir başka durumu "özgürlük" gibi sunarak aba altından savunmak ciddi rezalettir.

geçen bir soygun sahnesinde kahkaha attım. adamlar maskeleri çekip ellerinde silahlar asansörden bankaya çıkacak ve soygun başlayacak. asansöre son anda yaşlı bir teyze biniyor. kamera yavaşça iniyor teyze maskeli.

biri de covid bitmeden şu şakayı yaptı ya daha ölsem de gam yemem.

maskeyle gelen ifade özgürlüğü benim için şöyle oldu hızlı konuşan biri olarak arada istemsizce tükürük saçıyorum diye yavaş yavaş konuşmaya çalışıyordum.

maske olunca rahatladım.