metrobüste yanlışlıkla tacizci olmak

en çok korktuğum şey olabilir.

sırt çantamı önüme takarım keyfime bakarım.(bkz: swh) ne kadar rezil durumda olduğumuzu gözler önüne seren korkudur.

benim de korktuğum hadisedir.
bu konuda başıma gelen bir olayı yazmak istiyorum.
birkaç sene evvel akşam üzeri okuldan çıktım, yaklaşık yarım saat sürecek eve yolculuğum için otobüs bekliyorum. bir müddet sonra gelen otobüste sadece bir tane boş yer var ve o da yaklaşık benim yaşlarımda bir kadın, bu kadının yüzü hariç her yeri siyah örtülerle kapalı. ben de oldukça yorgunum ve yolculuğu ayakta sürdürecek halim yok.
indirdim çantamı, geçtim boş yere, kulaklığımı ayarladım ve telefonumdan bir şarkı açmaya hazırlanıyorum. sol tarafımda duran kadın da yüzünü bana dönmüş, dik dik bakıyor, onu da fark ediyorum. hiç istifimi bozmadım, yönümü ona çevirmeden şarkılardan seçmece yapıyorum. şarkı listesi yukarı doğru kayarken sol tarafımdan bir bağırma geldi. "sen kim oluyorsun da beni taciz ediyorsun" diye. birden soğuk terler tepemde peydahlandı, aşağı doğru akıyor. toplulumumuzun bu gibi konularda ne kadar hassas olduğunu bildiğimden muhtemel bir linç girişiminin geleceği içimden korku hormonlarını sıcak sıcak dışarı saldı. etraftaki bütün gözler bana dönmüş, herkes birinin fitili ateşlemesini bekliyor ki hep birlikte benim gibi bşr garibana öfkelerini kussunlar. hafifçe yutkundan, sol tarafımdan içimi delen bakışlara karşılık verdim, olası yanlış anlaşılmanın önüne gerçek içim "hanım efendi, ne dediğinizin farkında mısınız?" gibi bir şeyler geveledim. göz kapaklarını bile kırpmayan kıpkırmızı yüz başladı bağırmaya, "siz ne hakla benim yanıma oturursunuz, kendinizde bu hakkı nasıl bulursunuz, izin istemeyi - boş koltuk için- aklınıza getiremiyor musunuz, bir kadının yanına izin almadan oturarak onu 'taciz' etmeye utanmıyor musunuz?" anlamlarına grlebilecek oldukça anlatım bozukluğu ve nefret içeren söylemleri bir karış ilerimden yüzüme dolu dolu çarptı. hiç tepki vermedim, daha da dayak yeme korkusu üzerimde... sağ tarafımdan bir teyzenin parmağı hafifçe omzumu dürttü," evladım, gel yer değiştirelim istersen" dedi, sol tarafımdaki kadın söylenmeye devam ederken buz gibi terlerimle beraber yer değiştirdim, böylece bir dayak yeme teklikesini atlatmış oldum.
şimdi bazıları gelip diyecek ki kadından izin alman gerekiyordu, toplumumuzda bu hoş değil, hele ki giyimi kapalıysa yanına oturamazsın falan fistan... hepsine birden şunu söylerim ben de "si.... gidin".

allah korusun.

ulan harbiden bizim ülkemize de yazık insanımıza da yazık.

kimsenin başına gelmesini istemediğim durumdur. kesinlikle derdinize anlatana kadar iş işten geçmiş olur.

başıma gelmiş hadisedir. birkaç sene önce, sabah körü sıkış tepiş metrobüste direği tutarken, farkında olmadan hemen elimin dibinde dikilmekte olan adamın kulağını bili bili yapmıştım parmağımla.
(bkz: kulağı bili bili yapmak)

yanlışlıkla tacizci olmaktansa kasten taciz edilmeyi tercih ederim. linç için bekleyen akbabaların eline düşmektense fortlanmak daha iyidir.

bazen eve bi geliyorum metrobüste otobüste foto var galeride nası oluyo bilmiyorum ama en son çıkıcam haberlere bu kesin o gün normal sözlük yazarı olduğumu ve sözlük olarak metrobüs tacizcisi olduğumu söylicem evet.