milletini sevmekle faşizm arasındaki farklar

vatanını devletini ve ulusunu seven ve kendini, ulusunun ve devletinin madden ve manen gelişmesine adamış insan; vatansever ve milletini seven kişi olarak tanımlanabilir. açıkçası her ülkenin bu düşünceye sahip, ülkesine ve bayrağına bağlı vatandaşlara ihtiyacı olduğu muhakkak. vatanını ve ülkesini sevmek zaten doğal olarak kendi insanlarıyla güçlü bağlarada sahip olmak demektir.
öte yandan faşizm; belirli bir grubu yada ulusu diğerlerinden daha yukarda ve ayrıcaklıklı görüp diğerlerini ondan aşağı görmek, ve bu düşüncesi uğruna şiddete başvurabilme potansiyeline sahip marjinal düşünce kalıbındaki uç görüşler taşıyan bireyi anlatır.
not: yeryüzünde yahudiler kadar birbirini tutan ve seven millet çok azdır ama kimse yahudilere faşist demez,

başka milletleri kendi milletinin gelenek ve göreneklerini benimsemeye zorlamak ve kendi dilini dayatmak şeklinde sıralayabiliriz. ayrıca kendi milletinizi başka milletlerden üstün olarak görüyorsanız bunun adı faşizmdir.

"milletini sevmek" bu nasıl bir laf yaw? bu millet dediğinin içinde, hırsızı, katili, şerefsizi, yalancısı, dolancısı yok mu? nasıl böyle büyük bir kitleyi sevebiliyorsunuz? ben sevdiğim kişilerin kümesini o kadar düşürüyorum ki "seviyorum" diyebilmek için... kala kala 3-5 kişi kalıyor.
onların özelliklerine de bakıyorum... 5 benzemez kişiler. "iyi insanlar" ı seviyorum ben, onların faşistiyim.

milleti sevmek milliyetçiliktir. faşizm ise milliyetçiliği aşırı derecede abartmaktır. sonu despot idareye kadar varır.

karısını seven ve karısına deli gibi aşık bir adamın, sevgisini abartarak kıskançlığa dönüşmesi, daha sonra da rayından çıkıp işi karısına ve kıskançlığından ötürü etraftakilere zarar vermeye götürmesi gibidir. milliyetçilik ile faşizm arasındaki fark da böyledir.