1.
1982 yapımı bir costa-gavras filmidir. senaryo belgelendirilebilir bir gerçek yaşam öyküsünden yola çıkılarak, thomas hauser'a ait aynı isimli kitaptan uyarlanmış, yönetmen tarafından kaleme alınmıştır. bu dalda oscar sahibidir, bundan da önemlisi yönetmen bu filmi ile altın palmiye kazanmıştır. yüz akımız yol (film)'inin '82 palme d'or'unu paylaştığı film, yılmaz güney'in aynı zamanda yakın arkadaşı da olan costa-gavras'ın tam olarak bu filmidir. ayrıca missing'in siyad'dan en iyi film, bafta'dan da kurgu ve senaryo ödülleri bulunuyor.
abd destekli şili darbesi sırasında ülkede bulunan bir amerikan vatandaşının kaybedilmesini, konunun dramatik unsurlarını by-pass geçmeden ama köpürtmekten de özenle kaçınarak, politik bir çizgide anlatmayı kelimenin tam manasıyla mükemmel bir şekilde becermiş bir film bu. bunun yanında abd'li bürokratlarla cuntacıların kirli ilişkilerini tüm çıplaklığı ile ortaya koyuyor ve özellikte de jack lemmon'ın can verdiği din görevlisi baba ed horman'ın görüşleri ile yüzleşmek zorunda kaldığı gerçeklikler dikotomisindeki çırpınışlarını kusursuz bir şekilde beyaz perdeye aktarıyor. filmi izlerken bir baba, bir eş, politik, ideolojik doğrular, abd emperyalizminin vahşeti sinsiliğinden gelen yüzü; hangisine odaklanacağınızı şaşıyorsunuz. tam bir costa-gavras mükemmelliği. politik-gerilimin sinemadaki en iyi uygulamalarından biri.
filmin mesaj kaygısı bulunmayışı, didaktik bir dili olmaması ve tam dozunda ayarlanmış gerilimi de cabası. haddim değil ama 9/10. o da yönetmenin daha çok sevdiğim işleri olmasından mütevellit.
abd destekli şili darbesi sırasında ülkede bulunan bir amerikan vatandaşının kaybedilmesini, konunun dramatik unsurlarını by-pass geçmeden ama köpürtmekten de özenle kaçınarak, politik bir çizgide anlatmayı kelimenin tam manasıyla mükemmel bir şekilde becermiş bir film bu. bunun yanında abd'li bürokratlarla cuntacıların kirli ilişkilerini tüm çıplaklığı ile ortaya koyuyor ve özellikte de jack lemmon'ın can verdiği din görevlisi baba ed horman'ın görüşleri ile yüzleşmek zorunda kaldığı gerçeklikler dikotomisindeki çırpınışlarını kusursuz bir şekilde beyaz perdeye aktarıyor. filmi izlerken bir baba, bir eş, politik, ideolojik doğrular, abd emperyalizminin vahşeti sinsiliğinden gelen yüzü; hangisine odaklanacağınızı şaşıyorsunuz. tam bir costa-gavras mükemmelliği. politik-gerilimin sinemadaki en iyi uygulamalarından biri.
filmin mesaj kaygısı bulunmayışı, didaktik bir dili olmaması ve tam dozunda ayarlanmış gerilimi de cabası. haddim değil ama 9/10. o da yönetmenin daha çok sevdiğim işleri olmasından mütevellit.
devamını gör...