mutsuz insanların mutlu insanlardan nefret etmesi

nefret etmek değil de boğazlarına sarılasım geliyor. bi anlatsana kardeşim neyin sevinci bu bizim görmediğimiz?¿

nefret etmiyorum, ama mutlu olmak için dış görünüş yetiyor onlara. sevilmek için çabalamıyor mutlu insan.

nefret değil de gıpta edebilirim ancak. nefret öyle kolay oluşmaz bende. nefret boşa harcanmaz, hak edene harcanır.

nefret kadar yoğun bir duyguya gerek olmasa da hemen hemen normal karşılanması gereken durumdur. mutsuz bir insan ne kadar iyi duygular saçabilir ki ?
ben mutsuzsam mutlu olanları başarısızsam başarılı olanları vs. sevmem tabi ki . nefret dediğim gibi ağır bir duygudur fakat kimse ben değilim ama onlar mutlu ne kadar güzel diye gülücükler saçarak gezemez ortalıkta.

nefret denemese de bir süredir girdiğim kötü ruh halidir. sokakta gezen insanlara imrenmektir.
onların yerinde olmak istemektir.
sanki en büyük dert sendedir de başka herkes kolay kolay sorunlarla uğraşıyor gibi gelir.
"şuna bak dersin, benim çektiğimi çekmiyor rahat tabi."
ölümüne saçma bir ruh halidir.

insan sahip olamadığını ister, olana da bu niye sahip de ben de değilim diye haset duyar.
adı ister mutluluk, ister para, isterse güzel kadın/ erkek olsun.
ulan memlekette bu kadın bu ayıya nasıl baktı diye laf var.
herşeyi dıştan yargılamayı biliriz de, içeride ne var hiç merak etmeyiz.
herşey iyilikle başlıyor bu hayatta.

mutsuz ve kötü bir insan olduğunu gösterir. sen mutsuzsan o mutlu, senin gibi acı çekmiyor, sevin işte nursuz.

kendinde olmayanı , başkasında da istemeyen insandır.

mesela evi yoktur, kimsenin evi olmasını istemez; arkadaşı yoktur, kimsenin arkadaşının olmasını istemez; sevgilisi yoktur kimsenin sevgilisi olmasını istemez. ilgi görmez, başkasına ilgi gösterilince sinirlenir. mutsuzluğunun kaynağı belki de kendiyken, onu çözmeye çalışmak yerine başkasına saldıran kişidir. herkesin sorunları varken bir şekilde hayata tutunmaya çalışanları bile ayrı bir nefret unsuru olarak görürler.

ruh emicidirler, çevrede bulunması saçlarınızı elektriklendirmeye yetecektir.

"ne gerek var?" sorusunu sordukları içindir.

nefret değil özenme diyelim.

genel ve her zaman olan bir ruh hali ise tehlikeli. böyle insanlardan uzak durmak lazım.
ama geçici bir anlıksa olağan bir durum. yani nefret gibi değil tabi ama çok mutsuz olduğunuz bir anda mesela instagrama girseniz aşırı pozitif ve mutlu mesaj içeren paylaşımlar sinir bozabilir. bir girdiniz aman allahım herkes kutlamalar yapıyor. doğum günü, diş buğdayı yok efendim bebeğin cinsiyeti belli oldu partisi. pembe balon, mavi balon. birisi hikaye paylaşmış ay ne şanlısyım doğum günü kutlamalarım bitmek bilmiyor falan. ay canım sevgilim. birtanecik hint kumaşı eşim. birisi erkekim diğeri kocacık yazmıştı bu kısıma hiç girmeyeyim. bunlar çok sinir bozucu bence. ya da ben çok sevildiğini belli etme ve kanıtlama çabasına, gösteriş merakına gelemiyorum sanırım.
aynı şekilde gerçek hayatta da siz mutsuz ve dertli iken birisi gelip çok mutlu olduğundan, çok sevildiğinden falan bahsedip gereksiz konuşmalar yapsa aynı ruh haline girilir diye düşünüyorum.

kendi yaşayamadıkları gençliği biz de yaşayamayalım isteyen teyze ve amcalarla ölümüne kapışacak zihniyet.

aslında insanın kendisinde olmayanı sevmesi gerekirken ona katlanamayış durumudur bu. insan kendisinde olmayanı sevecek ki o insanda olan en güzel haliyle göstersin kendini. ancak mutsuzluğun en güzel hali nasıl olur onu henüz ben bile görebilmiş değilim sormayın boşuna.