mutsuz olmak için bahane arayan insan

insan bilinmezden korkar derler.
bazı insanlar vardır, mutluluk nedir bilmezler ve ondan korkarlar.
bu yüzden mutlu olmamak için sürekli bahane üretirler.
aynı yıllarca kafese kapatılmış bir hayvanın özgür bırakılmasına rağmen kafesine dönmesi gibi.
mutsuz insanda karşısına mutluluk fırsatı çıksa bile reddeder onu.
çünkü bilemez mutluluk ile ne yapacağını.
mutluluk emek gerektirir çünkü, sürekli gülmek, pozitif ruh hali, hayattan zevk almak. bunlar hep iş.
mutsuzluk ise öyle mi, çekil kafesine otur köşende.
biraz da üşengeç adamdır aslında mutsuz olmak için bahane arayan insan.
ya da yaşamaktan yorulmuştur, yoğun yaşadıysa eğer.

akilli insandır. kolay kolay her şeye kanmaz.

tahminleri doğru çıkan insandır. hayat bir mutsuzluk resitalidir.

şair burda bana yükselmiş.

ben mutluluğa inanmıyorum. ama siz takılın tabi. herkes kendi kararlarını alır. sizi etkilemek ya da manipüle etmek için söylemiyorum. benim dünyam yapısı gereği sıkıcı. sadece bundan bahsettim. yoksa herkesin dünyası farklıdır.

bir türlü istediği mutluluğu elde edemeyen, bu yüzden mutsuzluğunu kendine izah etme zemini arayan ve bu şekilde onu katlanılabilir kılmaya çalışan insandır.

ruhunu mutsuzlukla besleyen insan.
bazı insanlar seviyor depresif olmayı ve bu şekilde ilgi çekmeyi. ne kadar çekebilirse artık.
aynı zamanda çevresi için, ruhu emen insandır.

okuduğum kadarıyla akıllı insandır, ne yaptığını bilir, tahminleri doğru çıkan insandır diyen pek kıymetli yazarlarımız olmuş. katılıyorum lakin ben başka bir noktaya değinmek istiyorum.

bence burada bahsedilen şey böyle insanların akıllı ya da öngörülü olmasından ziyade sürekli pesimist, belki nihilist ve olumsuz olmaları sonucunda mutlu olma şansları varken özellikle mutsuzluğu aramaları. mutlu olmayı bilen insan olur, illa ki spesifik şeylere ihtiyaç yok. hiç beklemediğiniz şeyler sizi mutlu etme potansiyeline sahiptir. fakat mutsuz olmak için bahane arıyorsanız karamsar ve olumsuzsunuzdur, akıllı ya da öngörülü değil. nitekim aradığınızı da bulursunuz.

bazı insanların çocukluktan kaynaklan değersiz hissetme sorunu - travması var. yetişkinlikte bu his devam ediyorsa kendini sabote ediyor. bu şekilde geçmiş travmayı yaşayıp mazoşistce haz duyuyor.

uzun süre yaşanan stres sizin normaliniz haline gelirse burdan çıkmanız esas huzursuzluğu doğuruyor.

kulağa saçma gelebilir ama bazı çocuklar dayak yemeyi bir ilişki biçimi olarak görmeye başlamışsa dayak yemek için uğraşır ve dayak yemezse huzursuz olur.