müziksiz bir hayat sürmek

trtmüzik'i bilmiyordur.

müziksiz yapamamam. hatta araştırmalara göre her insan gün içinde ortalama 7 şarkı dinlermiş, muhtemelen benimki çok daha fazla. bazen uykudan uyanıp aklıma bir şarkı geliyor ve tek gözüm kapalı telefona not alıyorum uyanınca açıp dinliyorum. gün içerisinde de bu böyle bir anda çok eski bir şarkıyı hatırlıyorum hemen açıp dinliyorum. kafamın içinde de durmadan çalan bir radyo istasyonu var. yani muhtemelen müziksiz bir hayat geçiremem.

ıssız bir adaya düşsek bile müziksiz yapamayız tamam belki dışardan bir şey duyarak bize gelmez ama ruhumuzun derinliklerinde biz kendi kendimize çalarız onları. sesimizde biraz güzelse delirmeden kendimize şarkı söyleyebiliriz.

sagir olmak.

selefiyseniz mumkundur.

yaşanabileceğini düşünemediğim, zihnimde canlanmayan bir şekilde sürülen hayattır, ben o hayatta ölürüm yalnız, yaşayamam.

ya da sürdüğünü sanmak...

ne demişti mustafa kemel atatürk; sanatsız kalan bir milletin hayat damarlarından biri kopmuş olur.. şiire, resime, heykele, müziğe, edebiyata düşman olanların hakimiyetinde ülke her gün kaybettiği kanda boğuluyor.

miletli thales'in geldi müzikle ilgili bir sözü aklıma. der ki; bir ülkenin türkülerini yapanlar kanunlarını yapanlardan daha değerlidir. haksız mı? düşünsenize bugün elinde imkân olsaydı neşet ertaş narin'e yapılanlara müsade eder miydi?

t: müziksiz bir hayat sürmek, hayatta kalmak olabilir ancak kesinlikle yaşamak değildir.

ruhun esas gidasi bu bence.