namazda gülmek

çocukken camide sürekli namazda gülerdim. sonra camideki yaşlı amcalar beni azarlar, camiden kovarlardı. o gün bu gündür cennetten kovulmuş insan gibiyim.

... tanrı da iyi bir komedyen...
bence en çok da bu coğrafyayla eğleniyor, gülün gitsin, o istedi bunu...

çocukken bizde camide çok gülerdik namaz kılmasını da bilmezdik birini referans alır ne yaparsa ayınısı yapardık adam durum dururken kulağını kaşısa bende kaşırdım dinsel bir şey sanardım çünkü bazıları selam vermeden önce işaret parmağını kaldırırdı o hareket öyle saçma gelmişti ki kulak kaşımayı sorgulamadım.

ben çocukken... (evet ne yapayım yahu ben de aynı ülkede çocuk oldum.)

bizde kafası takılan ben değil ablam olurdu. ben güler, kahkaha atardım, dayağı komşunun ufak oğlu yerdi. hah teyzeler delirirdi.

neden çocuk gülüşüne tahammül edemez insanlar? neyse olayın ucu başka yerlere dayanmadan ben konuyu kapatayım.

çocukken babaannem, kuzenlerle birlikte teravihe götürmüştü. secdeden kalkarken başımla öndeki kadının eteğini kaldırmıştım. sonra puahahaha sesleri. teyzelerin dövecek gibi sesli sesli sure okumalarıyla başımızı eğip kıs kıs gülmeye devam. allah kabul etsin.

eğer ki gülmekten kendinizi alamadığınız çok komik bir durum yaşamışsanız, kılınan namaz sırasında da ister istemez aklınıza düştüyse kaçınılmaz bir durum.

küçükken ramazanda camideyiz. 5 çocuk yan yana cemaatle namaz kılıyoruz. neyse efendime söyleyeyim en baştaki arkadaşım birden gülmeye başladı. onun yanındaki "gülme la" dedi. onun yanındaki "la salak namazın bozuldu ne konuşuyorsun?" dedi. onun yanındaki "sanki senin ki bozulmadı." dedi. ben de "ulan bir susun da namaz kılalım" diyerekten tüyü diktim. bu da böyle bir anımdır.

"selam verdikten sonra kahkahayı patlatacağım" diyerek kendimi tutup, selamdan sonra kaybolan şeytan işi* bir oyun.

eğer yanınızda yakın bir arkadaşınızla gittiyseniz birbirinizi tetikleme ihtimaliniz çok yüksektir. o “kih” yapar, sonra siz “kihkih” yaparsınız. sonra o “kihkihkih” diye vitesi yükseltir ve bu durum siz yanınızdakini kolunuzla dürtene kadar devam eder durur...

inançlı insanlar şeytanın dürttüğünü söyler.
bu durumda şeytana galip gelmek için aklınıza acı şeyler getirebilirsiniz. mesela ülkenin vahim durumu, eski sevgilinizin sizi aldatmış olması gibi şeyler.
bu kişisel tavsiyemi erken boşalmamak için akla getirilen alakasız şeyler gibi düşünebilirsiniz.

hayatımda namaz kıldığım zaman bir elin parmaklarını geçmez, bunu güzel bir şey diye anlatmıyorum ben namaz kılmayı öğrenemedim, arkadaşımla denedim, güldüm onu da güldürdüm, namaz hocası diye kitaplar var oradan denedim yapamadım. ilgim çabuk dağılıyor ve sonra da toparlayamıyorum. ama ilginçtir namaz kılarken gülme ile ilgili bir anım benim bile var.

lisedeyiz, ramazan ayı, oruç tutuyoruz. ramazan ayında akşamları teravih namazı olur bilenler bilir.
biz üç kız, herkes gidiyor diye hevesleniyoruz, biz de gideceğiz. ben diyorum ki "ama ben bilmiyorum." "bize bakarsın" diyorlar.
ikna oluyorum, çok mantıklı geliyor, bildiğim duaları da okurum olur biter diye düşünüyorum.
neyse efenim, iftar vs yapılıyor. sonra biz kızlarla buluşuyoruz. bizim mahallede de küçük bir cami var. kadın bölümü müştemilat gibi küçücük, zemini de tahtadanmış. biz gittik, tıklım tıkış ama kararlıyız o teravih kılınacak. arkadaşlarım iki kız kardeş bu arada. bir bakıyorum aradan dereden onlar önlere doğru ilerliyor ve bir yerlere sıkışıyor. ben her zaman olduğu gibi çekingen olduğum için kapının dibinde kalakalıyorum.
işin kötü tarafı bilmeyen benim, kapı dibinde yalnız kalan benim. gitsem onu da yapamıyorum. hem arkadaşlarım var, hem yediremiyorum kendime. başlıyor namaz. aklımdan bildiğim bir kaç dua da uçuyor gidiyor o stres ve panikle. ağzımı oynatıp herkes ne yapıyorsa onu yapmaya çalışıyorum. başta fena da gitmiyor. ta ki namazın secde bölümüne gelene kadar. yerler tahta demiştim değil mi? kadınlar yere oturdukça bitmeyen bir gümbürtü oluyor. ve ben kendimi tutamayıp gülmeye başlıyorum. beni duyan arkadaşlarım da önde gülmeye başlıyor. ablalar, teyzeler bize esefle kınayan kötü kötü bakışlar atıp, bunu eşlikçisi cık cık sesleri ile de pekiştiriyorlar. ben bir ara nasıl oluyorsa saflar mı sıklaşıyor ne ise öne doğru gidiyorum. bir de ne göreyim benim canım arkadaşım o uzun uzun tırnaklarına sürdüğü buz mavisi ojeleri ile ne de güzel namaz kılıyor.
ne de güzel ayıplandık biz o akşam o teravih namazında. kimse de demedi ki "heves edip gelmişler ses çıkartmayalım."
ama her şeye rağmen çok güzel bir anımdır, hala o gümbürtü aklıma geldikçe gülerim.

yine çok güldüğüm bir leyla ile mecnun sahnesi ile bitirmezsem tam olmuş olmaz bence bu tanım;
ezan okundu mu?