banucabirhayat yazar profili

satürn, uranüs yay kişisi olmanın benzersizliğiyle (dengesizliği, arayışı, tatmin olamayışı oku sen burayı güzel kardeşim.) bir dönem girip baktığım tarikatlar oldu.

itaat çok önemli. ağanın b.ku pardon lafı üzerine laf söylenmiyor.
islami inançların onun çizdiği yaşam şeklinin dışında kendilerine has inançları ve yönlendirmeleri oluyor. ee her yiğidin yoğurt yeme şekli meselesi malumunuz. burayı açma parantez.

neyse yine aynı yay kişiliğinin özgürüm la ben dürtüklemesiyle çok uyum sağlayamadığım ortamlar. zaten istenmedim. bu bize uygun değil demişler. ayıp kardeşim.

uçlarda yaşıyorsun bu hayatı. dengeye mi gelsen artık banucum? *

şuan dinlemiyorum lakin bir süredir kafamda çalıyor.
'cahildim dünyanın rengine kandım.. '
içeride biri sürekli bunu söylüyor. hayrolsun.

işsiz sıfatını aldığım ilk yıllar bulaştığım kervan. bir tanıdık zaten sağa sola fal bakıyordu. sonra uygulamadan bakmaya başladı. çevremde bir iki kişi daha başladı. kimsenin falla fulla işi yok. hep makara kukara. acaba mı dedim?

bir kaç ay oralarda söylendim durdum. zati muhterem uygulama sorumlusu kalemin sağlam bu işi yapabilirsin dedi. ekledi biz zaten kimseye gelecekten konuşmuyoruz. ümit vermiyoruz. falan filan.

hey gidi günler. benimde burnumu sokmadığım iş yokmuş arkadaş. öhüm yüzde 30 indirimim var. *

37 yılım..
bu ara bir kaç gündür yaşamım boşa gitmiş gibi hissediyorum.
....
sakin
....
uzun zamandır bilinç çalışıyorum.
bknz. 'bilinç terapisi'
neyse efem işte o kadar dürtükledik ki oraları dönem dönem varlığını bile bilmediğim duygular hortluyor. dün gece çok yüksek oktavdan aldım. hele hele...
yıllarca duygulardan korkup onlardan kaçan yok sayan ve hatta 'korku krallığına yan çar' olmuş bir insan olarak. korku, öfke, kin, nefret gibim duygular dışında ki duyguları yok saymışım. kardeşim hazır sayabiliyorsun ha bunları yok say. evet evet zaten onlarıda yok sayıyordum. duygulardan köşe bucak kaçarken ismi lazım değil çete yakaladı önce. sonra gösterim devam ede durdu. bazen la böyle bir duygu mu varmış şaşkınlığına soksalarda beni 'girince alışıyorsun'..
neyse konu buraya nereden geldi.
hee 37 yıl, evet evet..

üzerimde yaşamım boşa gitti üzgünlüğü var işte. bir zahmet biri alırsa? *

'bir daha mı geleceğiz dünyaya amannnn' şeklinde nidam.
geliyorsun diyorlar. *

isminde 's' harfi olan tanıdığım yok.
zaten sanırım kompleksli insanım çok yakışıklı gördüğümde göz teması bile kurmuyorum.
bundan sonra isminde 's' harfi olanlarla da göz teması kurmayacağım.
konu benim için kapandı.

sabaha karşı iyi geceler sözlük..
belki de günaydın.
......
artık kim ne istiyorsa onu alsın hanesine.
kiminin uykusu iyi, kiminin uyanıklığı..
benim arada kalışlarım meşhur.

aynı duygu ve düşünceleri bir aralık paylaşmış olduğumuz yazar.

insan bazen duygularda bazen düşüncelerde bazen bir deniz kenarında bazen de sözlükte buluşuyor ne ilginç?

desteğe iadei ziyaret yapmaya gelen sayın ben yine buralarda boş yapıyorum, evet.

neyse efenim sebebi ziyaretimiz malumunuz teşekkür etmeye bir çayınızı içmeye geldik. teşekkürlerimizi sunduk çayımızı hüplettik.
sevgiler..

insanın karamsar hallerine, belki beyhude dertlerine bakıp çiçeklendiğini fark edip ona umut aşılayan yazar..

teşekkür ederim efenim. çiçeklerim çoğaldı teşrifinizle. *

gerçekten herkesin bir ruhu var mı? yoksa basma kalıp, ezber kodlarla mı devam ediyoruz hayata?
ruhuyla gerçekten bağı olan bir insan mı yoksa kodlarla bezenmiş bir insansı mıyım?

hani çiçeklerim hani renklerim hani hayallerim yaşama ve insanlığa dair?

peki ya sevgim? gerçek bir bilinçle sevebiliyor muyum seni? şartlanmışlıklar, korkular, 'yahu böyle olması gerekiyor işte'lerin dışında dingin bir kabullenişle sevebiliyor muyum kendimi? korkular ya da kalıplar olmadan var olabiliyor muyum insanlıkta bir insan.. ya da insan kodlarıma mı feda ediyorum bizi..

hırslarım, acılarım, korkularım, biliyorum sandıklarım çıkarsa benden o zaman mı bağ kurarım ruhumla yoksa hepsinin birliğini ve mükemmelliğini kabul ettiğimde mi ayılırım ruhuma?

ruhumun değilde benim hallerim 'bir' olduğunda ve gördüğüm her halin 'ben' olduğumu anladığımda mı var olurum yoksa bu hallerimin ilizyon benim de sadece bir rüya olduğumu idrak ettiğimde mi yok olurum?

bilmiyorum...

'ilişkiler yumağı matrixim' dağıldı sözlük. nasıl dağılmasın ki?
kendimi bilmeden hemde hiç tanımadan kurduğum ilişkiler mekanizmam, kendimi hiç hiç ve hiç bilmemeye başlayınca gümledi.

evet, eskiden kendimi bilmiyordum. sonra bir gün kendimi bilmeye talip oldum ipin ucu kaçtı. ne ben kaldı ortada ne de benim ilmek ilmek işlediğim yaşam ağım.
hadi ben ara ara kendime yabancı gelirdim de şimdi tüm dünya bir olmuş yabana bulanmış gibi.

ne o ses tanıdık, ne o bakış, ne kelimeler, ne gülüşmeler... tümden yabancı oldu tüm bilinenler.. ne bir doğru kaldı geride ne bir yanlış.. ne bir ben ne bir sen...

şimdi ben bile bana yabancı. ben bile bana ıssız. ne sesim ne sözüm ne de anlamım kaldı... hangi arayışın kayboluşu bu?

bir yere kadar hayatına girdiğim insanların 'yedek kişisi' olmuş olmamı anlayabiliyorum. ama işte bir yere kadar. (anlasamda kalp kırılıyor. kırdıklarına say. sana ne be.)
mesela 'gözden çıkarılabilecekler listesi' olsa ilk 3teyim kesin..
ve işin ilginç tarafı son ana kadar ben hep derin bağlarımız olduğunu falan sanıyorum. güzellemeler yapıyor. 'yok ya öyle yapmak istememiştir' lerin arkasına sığınıyorum. kendim yazıp kendim oynuyor kendim çalıp kendim göbek atıyorum.
sonra bir gün buz gibi çarpıyor yüzüme gerçekler. kendi kendime hayal aleminde kurduğum ve sarsılmaz sandığım ilişkilerim benim hayal ürünümden öteye olmadığını bir şekilde anlıyorum. (aferin bana)
evet kendime acıyorum şuan.
tüm bunlara sebep olan kendime?
sahi tüm bunlara sebep 'sevilmeye duyduğum arzu mu?' 'ne yaparsam yapayım asla sevilmeyeceğime olan inancım mı?'
ortaya karışık gibi. azıcık şundan birazcık bundan hopp karıştır, gönder.
çok sağlam papuç değilim bende. karmam almış başını gitmiş. kullanayım bari hah. (komik değil!)
insan ilişkileri konusunda pek iyi değilim sanırım. iletişim falan hak getire..
derin travmaların hazin sonu 'yalnızlık'.. hemde en koyusundan.
bu gece de böyle olsun. havasından suyundan biraz karamsar çok az duygusal çokça karanlığım..
öptüm canım yanaklarımdan. *

denize nazır umutlarım var benim...
biraz kalp kırıklıklarım, biraz hüznüm, biraz da öfkem...
ama olsun sen gel biz yine umutlarımı büyütelim. sevgiyle...

bu sabah güne kendi salahı,kurtuluşu için başka bir varlığı kurban etme durumunu sorgulayarak başladım. (yoğun yargı içerir.)
bir süre bu durumun ağırlığı çöktü üzerime.

sonra tabak tabak yediğim etler, köfteler geldi hatırıma. kendi zevkim için bir başka canlının yok oluşuna ses çıkarmayan 'ben'in diğer durumu sorgulama ve yargılama hakkı olup olmadığını düşündüm.

başka hiç bir varlığa zarar vermeden, kendi benliğim ya da zevklerim uğruna onu, onları canından etmeden hatta belki ruhen, psikolojik açıdan hırpalamadan (tüm canlılar için) bir yaşam mümkün mü?

sadece kendimi, kendi yaşam bütünlüğümü düşündüğüm bir yaşam kurgulamış olmam bu sabah bana biraz ağır geldi.

yine de günaydın sözlük!

'dışarda deli dalgar, kirpi duvarları yalar'
bir grubun solistinin şarkıyı okuma şekliydi. bir kaç dakika orjinali aklıma gelmedi. gruptaki arkadaşıma solist bilerek mi böyle okuyor dedim. bilmem dedi. sonra sorduk doğrusu böyle sanıyormuş. insanlık hali tabi ama artık bazen bende böyle okuyorum.

insanı insana bağlayan aşk mıdır yoksa varlığını dahi bilmediği zanlar ya da korkular mı?..
insanı insana bağlayan aşksa kutludur o insan.. yok başka bir benlik algısıysa ya o insan imtihanı olur ya da o, o insana imtihan..

peki ya insan aşksa ve aşklar, aşıklar zaten bir birine bağlıysa ve diğerleri (hangi diğer?) sadece o aşkı pekiştiren o aşka götüren bir araçsa? insan insanda bulur kendini ve kaybeder ve kaybolur.. insan insanda yok olur, yoldaş olur, yol olur, insan insanla aşk olur, bir olur...

insanı insana bağlayan aşktır? adını dahi bilmediği bir insana hissettiği duygun seni aşka götüren klavuzdur. ya da yanıp tutuştuğun geceleri seni uyutmayan hücrelerine kadar tanıdığın ama elini dahi tutamadığın uğrunda delireceğini hissettiğin o insana duyduğun his seni sana hatırlatandır? sana aşkı hatırlatandır? sana yoldur? sana klavuzdur? hem o insan hem o duygu sana rehberdir seni aşka taşıyan?

neden kavuşulduğunda aşkın ortadan kalktığına ya da 'sevgi' ye dönüştüğüne dair bir inanç var hiç düşündün mü?
düşünme, düşünmeyle anlayamazsın zaten. akıl çıkacak ki aradan yalnızca aşk kalsın. akılla kavuştuğun o sevgili zaten sana fersah fersah uzaktır.
işte o vakit aşk biter yahut sevgiye dönüşür. tamahkarlar aşkı bitirir, belki yeni rota oluşturur. kanaatkarlar bir liman bulmuştur.

aşk o limanı yakar, aşk o şehri yakar, aşk içinde ne sen bırakır ne ben.. aşk olma halidir derler, aşık olma değil. aşık olmayla başlar lakin aşk olmayla bitirir. kimini veli eder kimini deli kimini yolsuz yönsüz bırakır. kimini yol eder, yön eder..

yolda olanlara selam olsun. ve dahi yol olanlara..

yaşamda en büyük korkumun 'yalnız kalmak' olduğunu en yakınlarımın yanında öğrendim.
kimseyi kaybetmeden ya da uzak dahi kalmadan dip dibeyken o serinliği yüreğimde hissettim.

çok sonraları anladım asıl meseleyi. sana nasıl anlatırım bilmiyorum. anladım dediğime bakma hala yanılsamalar yaşıyorum.

derin bir ıssızlık, yanında en sevdiklerin bile varken sarıp sarmalamış seni. elleri var yahu tutuyor yakandan ve çekiştiriyor.. konuşuyor biliyor musun? sürekli anlatıyor..
kimseyi duyamıyor ve dahi konuşamıyorsun.
sesi sessizliğine karışıyor.
.....
bu arkadaşla geçen karşılaştık yolun sonunda. 'sen beni çok yanlış anladın' dedi. 'evet' dedim.
'beni bırakmayan, yakama yapışan, benim nefesime bağımlı olan sensin' dedi. 'evet' dedim.
hayretle baktı. 'demek anladın' diye ekledi. 'peki ne yapacaksın şimdi?' diye sordu.

'yalnız kalacağım. o kadar yalnız kalacağım ki sen bile kalabalık kalacaksın benim yanımda' dedim.

dual bir kişilik hikayesidir. çoktan seçmeli, çoklu kişilik delirmecesi. bir ardaşım deli misin veli mi anlayamıyorum demişti. buradan açıklıyorum.
deliyim.

zaman diliminden çıkılan 'an' diyebiliriz. aslında belki de hayatla tam bir bağlantı lakin hangi hayat? ifade edilesi bir durum değil. nadir yaşanan (en azından şuan için ve en azından banu için) tam bir dinginlik hali..

yıllar önce denk gelip bir süre oynamıştım. içeride süreklilik gösteremeyen bir kişilik de barındırdığımdan bırakmıştım. bir kaç ay önce tekrar başladım. tabi benle başlayanlar almış yürümüş ohoo. neysem ben yeniden başladım diyelim. bazen yeniden başlamak gerekir. aynı mekan aynı insan ve belki aynı avatarla.. buna rağmen farklı ihtimaller her zaman mevcuttur. aynı insanla 2. hatta 5. kere tanışırsın bazen. hepsi farklı ihtimaller doğurur. hepsi farklı senaryo ve farklı gelişim süreçleri. sanki bir simülasyonun farklı versiyonları gibi.
not: evet, konu oyun değil. belkide konu oyun ama o oyun bu oyun değil. oyun içinde oyun hadi bakalım.. *
yeni not: kralın dönüşü mü? dönüşümü mü?

dünsüz, bugünsüz, yarınsız seviyorum seni.. kimliksiz, benliksiz hatta senliksiz..
zamansız ve boyutsuz..
varlıkta(!) ve yokluğun ışığında..
varlıkta sen, yoklukta...
hatta ben..
'bir ben var benden içeri' demişti, yunus emre..
bir 'ben' yok, bir sen var benden içeri.. bir sen var tüm benlik duvarlarımı yıkan.
ve bir sen var, bir sen..