namazı bırakmak

6 ay önce bazı sağlık sorunlarımdan dolayı verdiğim bir karar.

insanın içini acıtan bir durum. ama nedense geri dönemiyorsun, tuhaf bir durum.

düzeltme: islam ile ilgili her konuyu kul hakkı ve iyi insan olma meselesine getirenlerin düşüncelerine saygım sonsuz olmakla beraber, sadece insanları severek kalbini temiz tutarak,kul hakkı yemeyerek islam'dan söz edilmesini anlamsız buluyorum. namaz kılan insan zaten bunları yapan, bunlara değer veren insandır. namazı bıraktığınızda da yavaş yavaş onları da bırakıyorsunuz. " ben namaz kilmiyorum ama kalbim temiz." diyen insan zaten allah'ın en hoşlanmadığı kibir günahına batmış durumdadır. kalplerde olanı yalnız allah bilir. kalbi temiz olan insan zaten oruçlu insanın suya hasret olduğu gibi namaza özlem duyar. namaz kılmak içinizden gelmiyorsa yaratıcının sevgisine mazhar olmak istemiyorsanız bu nasıl bir kalp temizliğidir?

bir zamanlar şöyle bir söz okumustum.

"allah kimseyi sahura kalkıp da sabah namazını kılmadan yatacak kadar nasipsiz bırakmasın." başlığı görünce aklıma bu geldi. namazı bırakmak hiç namaz kılmamış insandan daha vahim bir durum bence. zaman zaman namazı bırakmış ve son yıllarda namazın önemine daha çok vakıf olmuş birisi olarak en çok namazı bırakan yakınlarım için üzülüyorum. gozlemlerime göre ;
namazı bırakınca;
muhtemelenn hayatınızın gidişatı daha iyi duruma geçer. namaz
kılarken yetiştiremediğiniz onlarca işi namazı bırakınca tıkır tıkır yetiştirirsiniz. yaşadığınız hayatın lezzetini tadını öyle bir alırsınız ki, namaz kılarken içinde olduğunuz sakinlik yerini canlı ve coşkulu bir neşeye birakır. hani kamu spotunda diyor ya; "bu kadar mı fark eder resmen gençleştim" dersiniz. namazı bırakmak size pek çok açıdan fayda sağlayacaktır. öyle bir an gelir ki; dört ayağının üstüne düşmüş gibi her işinizin yolunda gitmeye başladığını görürsünüz. maddi açıdan refah seviyeniz düzelebilir. yeni arkadaş çevresi edinebilirsiniz. çevrenizde namaza dört elle sarılmış pek çok insanın irili ufaklı pek çok dertten derde sürüklendiğini görür, sizin bunları yaşamıyor olusunuza hayret edebilirsiniz. işte tüm bu saydıklarım allah'ın iman etmeyeceginden emin olduğu kulları icindir. çünkü bu kullar namazı bıraktığı gibi zaman içinde diğer ibadetlerini de bırakmaya başlar. harama daha çok batmaya başlar ki tevekkül de bu noktada artık neredeyse hiç kalmamış ya da şeytanin kandirmasi ile etkisini yitirmeye başlamıştır. yavaş yavaş kelime-i şehadet'i bir tekerleme olarak dilinde döndürüp aslen iman etmeyi bıraktığını fark etmemektedir.

bir de imanı kuvvetli olup, zaman zaman nefsinin peşine düşen, dünyevi sorunları ve işlerini yetistirme derdine düşen, çevresinin aklına uyan, psikolojik olarak kendini sağlam tutamayıp namaza vakit ayırmayı erteleyenler ve bir süre sonra da tamamen bırakanlar vardır. onlar içten içe uzulmektedir. diğer ibadetler ile açığı kapatmaya çalışmaktadır. zaten bu üzüntü sonucunda başına gelen her türlü aksiligin sebebini namazı terk etmiş olması olarak görüp vicdan muhasebesi de yaparlar. ilk terk etmeye başladıkları namaz sabah namazıdır. şeytan çeşitli vesveseler ile kendisine namaz kılmayı hepten bırakmayacak ama sık sık erteleyecek ya da namaz sırasında oyalayacak oyunlar oynar. işte böyle böyle içinde yanan iman ateşi sönmeye yüz tutar. onlar için halen bir umut vardır. onlar, şu hayatlarinda kendisine imanını artırma noktasında hiç bir fayda sağlamayan fazlalıkları bir atsalar, bir silkinseler, zararın neresinden dönsem kardır diye düşünseler allah onlara ziyadesi ile yardım edecektir.

allah hepimize secdeyi kendimizden çok sevecek iman versin. amin.

üzerine çok edebiyat yapılmaması gereken durumdur. tek ibadet namaz değil. olgunlaşmak, akıllanmak, durulmak, kendine gelmek, kendini bilmek de ibadettir. yunus emre demiş: "bir kez gönül yıktın ise
bu kıldığın namaz değil"

e şimdi kardeşim her allah'ın saniyesi kendini yıkan bir insan için kıldığı nasıl namaz olabilir?

aklınızı toparlayın!