nasıl hayat yaşıyoruz böyle biz sorunsalı

sabahın köründe uyan işe git akşam eve gel yemek ye zaten kış geldi her yer karanlık uzan uyuya kal .çok sıkıldım

bazen öyle diyorum ama biraz içine girip düşünürsem yıkılırım diye bu düşünceleri def etmeye çalışıyorum.
zaten meyilliyim bi depresyona girsem her şeyi salabilirim.
şu zor zamanlardaki çabam takdire şayan.
bunu ben biliyorum.
umarım bu başlıktaki cümleyi daha iyi bir yönden söylediğim günler olur..

malesef fakir hayatı.

uyumak, yemek, çalışmak döngüsünde kaldığımızda patlıyoruz. hayata renk katma konusunda başarısızlık varsa eğer daimi mutsuzluğun içinde hapsoluyorsun. değişim, gelişim, hareket olmayınca odun kemirir gibi yaşamak oluyor. hayati ihtiyaçlar, soumluluklar arasında sıkışıp kalmak bilmem kaç çeşit anksiyete davetiye çıkarıyor. insan bir yerde rahatlamalı, deşarj olmalı.. böyle olmaz lütfennn ya.. dobarlan..

herkeste psikolojik rahatsızlıklara sebebiyet veren bir mutsuz monotonluk kol geziyor, günün çoğunu sadece temel ihtiyaçları karşılamak için başkalarına kiralayıp nasıl mutlu olunur muamma. ben contaları yaktım yakacam sözlük az kaldı.

sabah kalk, işe git ve akşam eve gel yat. aynı yol, aynı insanlar aynı mekanlar...
köylerde hayvanlar her gün farklı bir yere otlanmaya gider
ben yaşadığımızı düşünmüyorum. bu ekonomik durumda emekçilerin çoğu böyledir.
hayat zor, uçan sadece kuşlar.