neyin kafasını yaşıyorsun sen

ankaralı ibocan tarafından türk müzik tarihine bahşedilmiş enfes şarkı. çıktığı dönem piyasayı sallamıştı.

dumanın mı bitti harman mı kaldın? yoksa dün geceden alkol mü aldın?

kösnücül bir akşamın ölgün kafası da olabilir.

bu kösnücül kelimesini ödül alan zamane şair bozuntusundan kapmıştım buraya yasladım. hoş nihat genç aganın dediği gibi "sıcak sıcak buharı tüten bir dışkıdan farkı olmayan şiirler işte".

neyse kimin ne kafası yaşadığı zaten belli değil , çünkü kimse kendi kafasını kullanmıyor. durup düşününce olağanüstü bir biçimde edilgen akılları yaşadığımızı fark ediyorum. bir çöl bedevisinin huzursuzluğu içinde , zihni tamamen bölünmüş , çelinmiş ve kendinde olmayan bir akıl. dakka başı gelen bildirimle bölünen hayatlar. tamamen kendi kontrolümüzde yaşadığımız kaç saniye var acaba?

bu kadar aşırı hız , hareket ve dolambaçlı girdapların içinde deruni ve kalıcı bir biçimde kendimize ait olan ne var ? hayatın nihai anlamını bize öğretecek asıl meselelerde kafa yoran kaç kişiyiz? hadi yorduk diyelim bu hakikati arama melekelerinin yüzde kaçı orjinal ve bize ait?

teknoloji, eğlence, boş zaman, cinsellik , kültür sanat , kritik zamanlar derken sıradan bir varlıktan farkı kalmayan kafalar. bunca yıl boşuna kürek çekmişim deyip hamburgere yumulan hominigırtlaklar.