niktofili

karanlığı, geceyi sevme ve en fazla karanlıkta, gecede rahatlayıp sakin hissedebilme.

niktofililer, -kendimden biliyorum- güneşin hakim olduğu günlerden, erken uyanmaktan, açık sarı havaların yarattığı parlaklıktan huzursuzluk duyarız. mecburi olarak dışarıda halletmemiz gereken işler varsa, kamu kuruluşlarının da akşam üzeri 17:00'de kapandığını göz önünde bulundurarak, dışarıdaki halletmemiz gereken her bir işten nefret ederiz. akşama, geceye, karanlığa bu derece bağlı olmanın melankoli, depresyon, goth ya da ergenuslukla uzaktan yakından alakası yoktur mesela. bizler geceleri daha fazla eğleniriz. hatta geceleri çok eğleniriz. güneş batınca ruh hali orijinal versiyonuna dönen tipleriz. eğer arkadaş, sevgili, akraba, dost yakınlığımız yoksa bizimle gece tanışmayı tercih etmelisiniz.

bundanım olabilir dedirten başlık.

askerde tanıdığım bir kişide bulunan rahatsızlık.
çocuk çok ama çok zorlanmıştı, nasıl muaf alamadı onu da anlamamıştık koğuş olarak.
tabi o zamanlar trans birey değilseniz kolay kolay muaf alınamıyordu. ya da milletvekili, bakan vesaire olmanız lazım.
şimdi durum ne bilmiyorum.

nyctophilia'dan çevrilmiştir. kısaca gün ışığına olabildiğince az maruz kalmayı istemektir.
ciddi bir rahatsızlık olmasına rağmen, kimileri -fame- olarak görülmekte olup konuyla alakası olmasa da ''ya bende niktofili var ya .s.s'' gibi tuhaf kafalara girmektedir.

en büyük belirtisi göz altlarındaki halkalardır.

etimolojik kökeni yunan mitolojisinde gecenin kişileştirmesi ve tanrıçası olan nyks'e dayanan, muzdarip olduğum durum.

karanlık fetişizmi de diyebileceğimiz ruh halidir. bir sendrom yahut psikolojik sorun olduğuna dair bir kanıt yoktur. daha çok bu halde kendini güvende hissetme hali diyebiliriz.

geceyi gündüze tercih ederek mutlu olan ve huzur bulan insanlardır. bu insanlar geceyi çok severler. hatta geceye aşıktırlar. herkesten ve her şeyden uzakta sadece geceleri hayatlarına bakar ve gündüz uyurlar çünkü sadece böyle huzurlu olurlar.