nostalji hastalığı

bir dönem tutulduğum hastalıktır. zaman zaman belirtileri devam etmektedir.

tüm kuşaklar yaşayacaktır bence her gelen gidenlerin hayatını merak eder .

şu anki içinde bulunduğu durumdan memnun olmayan, kısaca mutsuz insandır. mutlu insan geleceğe, mutsuz insan geçmişine bakar.

insanların eski fotoğraflarına bile hayran hayran bakmama neden olur.
hele bir de böyle bir müzik eşliğindeyse.

nostalji sevmek bence insanı kaliteli yapar, tabi yaşam biçiminizi geçmişe odaklı yaşayamazsınız ama günümüzün çerçevesinden çıkıp, sınırları daha geniş tutarak, araştırma yapan, geçmiş dönemin ruhsal tınılarını inceleyen insan daha obtektif bakabilir dünyaya diye düşünüyorum.

bence hastalıktan ziyade tatlı bir yaşam biçimidir.

son 15-20 yılı b.k gibi olan bir ülkede, nostalji hastalığına yakalanmak olsa olsa mutluluk verici olabilir. evet, şimdiki zamandan ve daha da b.k gibi olacak gelecekten kaygılıyız. bundan daha kötüsü de olur mu, endişeliyiz. geçmişte en azından güzel günler yaşamış, görmüştük.

"geçmiş asla ölmüş değildir, geçmiş geçmiş bile değildir." william faulkner

ben bu hastalığa meftun olmuşum ilaca tevessül etmem.

çok naif, çok zarif, çok kibar değil mi? zaman zaman sen 20 yaşında mısın yoksa 80 mi diye sorular da alıyorum.

içinde bulunduğum hastalık sanırım.
bu aralar depresif bir dönem geçirdiğimden de olabilir; bulunduğum devirden keyif almıyorum.
eski şarkıları dinliyor, eski yaşadığım yerleri özlüyorum.
bulunduğum durumdan sorumlu tuttuğum aile fertleri( anne,baba,kardeş ) ile görüşme arzusunda hiç değilim.
zaten bugünün de sevilecek neyi var ayrı konu.
ne mültecisi biter, ne siyasetçisi, ne zammı.
sanırım bu şekilde daha mutluyum.

aslinda toplumun cogu kesiminde hep vardi bu. hep eski meraki, eskinin daha iyi olduguna dair inanc. bu aslinda antik 1 inanctir.