o kişiyi bulamayacağını düşünmek

neredeyse düşüneceğim durum. ümidi tükenir insanın bakar ki artık herkes aynı insanlar karakterler aynı çünkü bakarsın ki dünya aynı. bana göre yok dersin yok bem yapamıyorum dersin ve o kişide gelmez gelmez gelmez. kalbini attıracak, içini titretecek intaharları ihtimallere onlarıda hayata dönüştüren kişi nerdesin? lütfen gel dersin birini tanımaya gücün bile yokken geldiğinde bilirisn ki yormayacaktır seni o halledecek tedavi edecektir ruhunu. işte o kişiyi bulamayacak olmak çok umutsuz bir durumdur. ama hayatın espri anlayışı güzeldir. tam o anda al işte geldi der... belkide bilemeyiz.

milyonlarca insan ve yalnızca bir ruh eşi mi? bilmem. bence bu ruh eşi bilmem ne falan saçmalık, sırf bundan bitiyor ilişkiler ve evlilikler, tam hissetmiyoruz çünkü kafamızda bir ruh eşi algısı var. yahu bunca güzel ilişki yaşayanların hepsi ruh eşi mi? seveceksin, sevecek, insan gibi muamele edeceksiniz birbirinize. hem siz olarak hem de bireysel olarak yaşayıp gideceksiniz hayatınızı. bir şeylere bu kadar anlam yüklemekten vazgeçmezseniz, yol arkadaşınızı daha çok beklersiniz. kriter arttıkça yol uzar, sevin, sevilin zaten bulunur anlaşmanın yolu, zaman gerektiriyor ama oluyor. yahu ailemizle bile tam olarak anlaşamıyoruz, bir yabancıyla nasıl tam anlaşıp uyum içinde olabiliriz?

bir sonraki adım olarak: bulsan da sana bakmayacağını düşünmek olur herhalde.

bazen var olduğunu hissediyoruz sonra gidiyor

arayan mevlasını da bulur belasını da. aramaya devam edin

o kişi diye birisi yok arkadaşlar, maalesef.

zaman zaman bana da gelen his. her seferinde o olduğuna inanarak başlayıp sonu hayal kırıklığı ve hüsran olan süreçler. bilmiyorum artık vaz mı geçmeli yoksa düşünmeyip akışa mı bırakmalı? zaten zor olan bu hayatta, bir de bununla uğraşıyor olmak beni yoruyor gerçekten. *

bir kişinin size, söylediklerinize gerçekten saygı duyması, davranışlarında özveri göstermesi, dinlemesi, anlaması gibi şeylerin varlığına olan inancı kaybedecek kadar mutsuz ve sevgisiz olmayla şekillenen ancak pek de öyle odaklanılmayan düşünce.

ya hem öyle demeyin belki bordo berelidir. hiç.

(bkz: aramaya inanmak)

"belki de daha doğmamıştır o kişi" diye teselli ederken bulursun kendini. bu o kişinin seni bulamamasından daha kötüdür.

ümidini yitirdiğinde, vazgeçtiğin anda çıkıyormuş ya karşına ansızın "o kişi". yeter attığın ziyaağ. lütfen beni artık kandırmayın bu zırvalıklarla. o kişiyi bulabilmem için daha kaç kişinin memleketini soracağım? diyelim ki bulduk o kişiyi takatimiz kalmamış bir kere. en iyisi yetkili servisten yardım almak.

möge aplaa bizim bi kişi vardı bulunacak...

zaten bulamayacaksınız.
bulsanız da insanlığın doğasındaki doyumsuzluk onu da yetersiz göreceksiniz.
bu yüzden çok da şey yapmayın.
bugüne kadar yaptığınız gibi, bulduklarınıza "o" muamelesi yapın geçin.

arkadaşlar ben o kişiyim, siz o kişi değilsiniz. *

yapmayın, böyle düşünmeyin, bundan emin olun artık. bulamayacaksınız. ahshsh*

umarım bir sürü the one vardır. yoksa boku yedik.

doğru kişiyi aramıyorsunuz ki be kardeşim.*

kendini bulmaya bakmayan insanın endişesi, düşüncesi, umutsuzluğu, problemidir.

neticede boş işlerdir.

allahtan ümit kesilmez.

zaman zaman bu korku sarıyor içimi ama öyle saatler dakikalar süren bir his değil; aksine anlık, ansızın, aniden gelip geçen bir sızı.
-kaldırımın kenarına oturmuşum, insanlar gelip geçiyor, ben onları izliyorum; gelip geçenler gittikçe azalacak diye de korkuyorum.-

hiç kimse o kişi değildir. boşuna idealize edip hayal kurmayın. rastgele yaşamak , rastgele o kişi olmayan kişiyle olmak gerekir.
herşey zaten abuk subuk . bundan önce ki cümlenin konuyla ilgisi yok boşverin .