ödünç verilen kitabın defolu gelmesi

lisede bir arkadaşıma maksim gorki' nin acı günler isimli kitabını ödünç verdiğimde bana önsözünü tamamen karalanmış, yırtık, sayfaları bükük halde geri vermesi olayıdır. kitabı okumamış, fotoğrafını çekip ınstagram' a koymakla yetinmiş sadece!!
üstelik aldığı ödünç kitabın üzerine titremesi gerekirken, yeğenlerine vermiş oynaması için.

kitabın son halini maksim gorki' görseydi mezarında ters dönerdi...

bir parfümü, bir telefonu yere düşürmekten köpek gibi korkanların kitaba aynı muameleyi göstermemesi, çok acı.

oraya okkalı bir küfür yazmanızı rica edeceğim.

normalde öyle şeylere pek takılmam. yani elbette kitabın bütünlüğünün bozulmaması gerekiyor*. ama sayfaların katlanması, kapağın kırılması falan beni rahatsız etmez. çünkü benim için kitap bir metadır. ortadan ayrık halde kanepeye de bırakırım, çantama da tıkıştırırım, kaynak kitapların altını çizip kenarına not alır, karalamalar da yaparım.

bunları baştan anlattım ki aslında makul bir insan olduğumu anlayın.

şimdi asıl olaya geçebiliriz.

efenim üniversite yıllarımın henüz başında genç ve toy olduğum o masumiyet döneminde* o zamanki erkek arkadaşım gombrich'in sanatın öyküsü kitabımı ödünç istedi. şimdi bilenler bilir, alanla alakalı en baba kitapların belki de başında gelen böyle kuşe baskı, tuğla gibi bir kitap.

oldukça da pahalı tabii;


ben de öğrenci halimle yememden içmemden, kıyafetimden, eğlencemden feragat edip bu kitabı almışım manit beye de ödünç vermişim okusun diye*. kendisi de hiç kafasına tasla vurula vurula leğende çitilenmemişçesine bu kitabı küvette uzanırken okumaya karar vermiş! evet! küvette! su dolu bir küvette hem de! ulan ağzına ıslak banyo terliği ile daldığımını küvette okunacak kitap mı bu!

tabii sen kitabı elinden düşür, çoot diye suya kapaklansın, sayfaları ıslanıp bir güzel kabarsın. bi de kuruyunca düzelir diye düşünmüş sağolsun.

kitapla adam yaralamaktan ufak bir sabıkam var ama büyük jüri mahkemede kitabın halini görünce ağır tahrik kabul ederek denetimli serbestlik verdi.

herkesin değer skalası bir olmadığı için sizin pamuklara sardığınız bir başkası için nokta kadar bile önemi olmayabilir. bu yüzden ödünç kitap almayı da vermeyi de sevmiyorum. onun yerine gidip kitap hediye ediyorum ya da kütüphaneye yönlendiriyorum.

bakınız--> #1506930

bunun bir üst seviyesi o kitabın hiç gelmemesidir.

okuyan birine yatırım yapın, bırakın kitap yıpransın, yok ki okuyan, ayı gibi çay dökenler istisna