öfkenin yatışmasıyla karşındakine kızmamaya başlamak

öfke baldan tatlıdır.
böyle bir atasözümüz var.

bardağı taşıran son damla ; her şeyi bitirir.
pire için yorgan yakılır.

öfke böyle bir şeydir.
ufacık bir şey için dağlar devirilir.

karşındakine en ufak bir tahammül gösterilmez.
en ufak bir taviz verilmez.

fakaaaaat...
zaman her şeyin ilacıdır.
bir gün gelir öfke yatışır.
öfkelendiğiniz kişi gözünüzde tütmeye başlar.

hayat böyle bir şey...

karşındakine kızma sürecinin tamamlanmasıyla birlikte kendine kızma sürecinin başlaması sebepli en sevmediğim aydınlanma şekli.

evet karşı taraf o öfkeyi hak etti belki ama kendimi kaybedecek kadar sinirlenmek ve belki üzerine günlerce düşünmek benim suçumdu. bu hikayede yine yıpranan ben oldum.

dırım dım.

karnın alt kısmından başlar ve ağız kısmına doğru yukarı ilerler. o an, durup derin bir nefes alıp 5-10 saniye beklerseniz, kazanan siz olursunuz.

yaaa ben bunu hiç sevmiyorum.. bence öfke yatışmıyor.. öfkelenmeyi kendimize hak görmediğimiz için amaaan boşver diyoruz.. ya da kendimiz çatışmayı sevmediğimiz için.. çatışmadan kaçınmak yani.. toksik davranış modeli..

sonra zamanla işte o kızmama halleri saçma bir psikoloji tetikliyor.. falan filan..

bazı insanları hiçbir ilaç doktor iyileştiremez.
zaman bile iyi gelmez onlara. kangren olmuştur ruhları bedenleri. sırf bu yüzden bile kızmaya bile değmez.

geçmiş olsun, nur topu gibi yeni bir probleminiz var. öfkenizi o an kontrol edemiyorsanız tedavi olun.