öğrenci yurdundaki ilk gece

halıya basmadan nasıl bilim öğrenirim diye sabaha kadar düşünülen gece.
(bkz: kanka hangi bölümde okuyorsun sen)

ailemden ilk defa o kadar uzaktaydım ve geride çok şey bırakmıştım. tüm hayatımı.. sorguladım gece 3 'e kadar.. ama bir yandan da artık özgür olduğumu bilmenin sevinci vardı içimde. şimdi gün sayıyorum tekrar gitmek için..

ayy insanın içine bi karabasan oturuyo. yatağa yatınca sessiz sessiz ağladıydım. 1 hafta boyunca da ağlamalarım bitmemişti.

ağlanır. net!

gece arkadaşımın hıçkırıklarına uyanmıştım. daha pek tanımadığım için teselli edememiş, sesimi çıkarmamış, duymamış gibi yapmıştım. belki de teselli etmeye çalışırsam beraber ağlarız diye kaçtım.

bende ögrenci yurdunda değil ama yatılı bir kuran kursunda kalmıştım. biraz tuhaf bir duygu, ilk gece olması dolayısıyla pek kimseyi tanımıyorsun. onun gerginliği hissediliyor. acaba evdekiler şuan ne yapıyor diye düşünmüştüm.* bir de saçma sapan kendime korku getirip üzülmüştüm. evden birine bir şey olsa haberim olamayacak şimdi diye. cama yakındı ranza, dışarıyı falan izlediydim tabi uzun sürmedi ışıklar kapatıldı yatın dendi.

oda arkadaşım bana yemekhaneden pasta alıp gelmişti ve beraber yiyerek sohbet etmiştik. hiç unutmuyorum o günü. o olmasaydı belki zor bir gece geçirirdim. ama onun sayesinde yalnız olmadığımı hissettim.