öldükten sonra eşyalarımıza nolacak

milyarlarca ve milyarlarca sene sonra bile, uzay boşluğunda, amaçsız biçimde hiçliğin sonsuz kıyılarına doğru savrulacaklar.




siz hiç yaşanmamış bir rüya misali yitip gitmişken.

öldükten sonra muhtemelen en son dert edeceğiniz şeydir.

o kadar az ki iki battal boy çöp poşeti yeter de artar bile. bir tek kitaplarım iş çıkarır anneme, onları da kardeşlerim bir okula bağışlar konu kapanır.

ahiret kargo fikri çık aklımdan..! yanmaz kefen müşterileri kesin yer. ( sağlıklarında, listeledikleri eşyaların, miras konusu olmaktan çıkartılarak, firmaya teslim edilmesi yolunda bir sözleşme imzalatmaları yeterli. )
not: dikkat.! işbu tanım, ironi amaçlı yazılmış olup, gerçekten böyle bir senaryoyla kişi veya yakınlarının dolandırılmalarından sorumlu tutulmamak adına açıklanma gereği duyulmuştur.

ben öldükten sonra çok da umrumda olmayacak durumdur. sonuç olarak toprağa karışıp gideceğim. bedenim çürüyecek, yok olacağım. o saatten sonra dünya yansa bana ne yani.

neden böyle sorular sormaya ihtiyaç duyduğunuz daha önemli bence. sağlıklı şekilde nefes alıyorken, neden ölüm olgusuna bu kadar düşkünsünüz anlamıyorum. aksine, ölümün eşiğinde gezinen insan da, yaşamak için her şeyi yapıyor. ne garip canlılarız. her şeyimiz tezat.

sorunun cevabına gelince; tamamen kurduğunuz kişisel ilişkilere göre bu durum değişir. yıllarca tek bir eşyayı atmadan saklayan da var, ölümle tüm eşyaları anında bağışlayan da. bunu özellikle tavrını merak ettiğiniz kişiye sormanız daha faydalı olacaktır.

ölecek gibi yaşamak lazım.. ölümü hep hatırlamak çünkü bu sahte dünyada gerçek olan tek şey bir sonun olması.. buna rağmen ileriye dolu dolu yaşamak gerek.. dünyaya iyilik bırakmak.. güzel anılmak.. vs vs ki güzel olsanda bazen güzel anılamıyorsun.. memnuniyetsiz insanlar ile dolu bir yer burası..

eski çağlarda insanların çeşitli eşyalarla birlikte gömüldüklerine bakarsak insanlığın en eski dertlerinden biri herhalde.