ona benzeyen birini görmek

çok zormuş

o olsa gidip konuşacak sanki.

yıllar önce, ağabeyim rahmetli rafet dedemi gördüm sanmış, kasiyerken, tanşaş'ta,
elim ayağım boşaldı diyordu,
bana da oldu aynısı, ben bir başkasını görür gibi oldum, birkaç adım attıksan sonra anlıyorsun o olmadığını...

keşke o olsa.

görüyorum ve arttırıyorum: babasına benzeyen birini görmek!

5 sene kadar düzeyli bir ilişki yaşadığım eski kız arkadaşımın babasının kopyasını mahalle bakkalında sigara alırken gördüm. ama öyle böyle benzemek değil. tabii ki ilk anda babası sandım ve minik bir kalp krizi geçirdim.
diyebilirsin ki ne alaka görebilirsin.
ama şöyle bir durum var ailesi ankara’da yaşıyor ben adamın kopyasını hatay’da gördüm.

metroda yürüyen merdivenle inerken fethullah gülen'e benzeyen birini görmüştüm. bütün yolcular bakmıştık adama.

iki defa denk geldim. biri otobüs beklerkendi bana doğru geliyordu. o olmadığını biliyorum kıyafetinden yürüyüşünden ama nasıl istiyordum o olsun koşarak boynununa sarılmayı hayal ettim.

bir keresinde de minibüs beklerken önümden geçti arkamı dönüp baktım hatta. aylar geçmişti çok özledim. sonra özlemenin anlamsızlığı fark ettim.
hatıralarımla bindim minibüse eve gittim.
görmek istemem.
eski sevgililerinin de öyle. benzerlerini de öyle.
eskiden sorun olmazdı. artık ne kadar yanlış olduklarını hatalarını çok net görebiliyorum.

kendimi zamanında koruyamadım belki ama artık koruyabilirim.
benzerleri bile bana bir şey ifade etmeyene kadar çevireceğim yüzümü, görmezlikten geleceğim.

lisede arkadaşlarla sigara içerken babama çok benzeyen bir adam görmüştüm. yaklaşınca anladım ki adam babammış. sen sigara mı içiyosun lan eşşoğlusu diyip tokatı basmıştı.
öyle yani.

izban'da stan lee ile karşılıklı oturdum.

başka tarafa bakmanızı gerektiren durum gibi, yani geçmişe değil geleceğe bak..