ona bir oda ver baba bir evi olsun

babam ve oğlum filminde fikret kuşkan'ın unutamadığım repliğidir. ''ona bir oda ver baba bir evi olsun. ama zaman zaman da çıkıp gidebileceği bir ev...'' diye devam eder. bu sahne izleyenlerin yüreğini dağlamıştır.

göödün mü bak evlat ne demek? baka mı yon dee mi çocuğa! göö dün mü bak evlat ne demek! sözleri ile göz kapaklarına jilet atıp kan ağlatan dizeleri arkasında saklar. yazarken gözlerim doldu. böyle bir travma.

"baba! yüreğim yangın yeri gibi biliyor musun? gözü arkada kalmak böyle bir şey galiba. kaç gündür onu itmek istiyorum bana sarılınca. beni sevmesin diye kaç gündür uğraşıyorum ama yapamıyorum."

gene düştüm aynı batağa. izlemek isteyenlere şöyle bırakayım da gideyim. beni bu sahnenin dışında bir de deniz'in okula başladığı ilk gün çok üzüyor. hep birlikte sadık'ın küçüklüğünü izliyorlar ya. ooof off. tekrardan izlemeyeceğim bu filmi, hayır kendime bunu yapmayacağım.

ağlamak için sebeplerim vardır ama bir türlü ağlayamıyorumdur.
açarım bu sahneyi saniyesinde gözyaşlarım fışkırmaya başlar.
babam ve oğlum filminin en duygusal sahnesinden bir cümledir diyerek tanımımızı da şuracığa bırakalım da adet yerini bulsun.