opeth'in en iyi şarkısı

(bkz: to bid you farewell)

(bkz: ghost of perdition)

in the mist she was standing.

abi opeth mi kaldı allah aşkına....

---taşlanmaya hazır---
vurun ulan.

kurşunsuz benzin.

budur;

black rose immortal ile the drapery falls arasında gidip geliyorum. ama black rose immortal’ın yeri ben de başka be, dinlerken kendimden geçiren nadir progresif metal şarkısıdır. uzun bir de namussuz geçişleri falan on numara beş yıldız.

gerçi opeth şahane bir progresif metal grubu, her şarkısı da ayrı güzel olacak tabi.

to bid you farewell tabii ki.

buraya bir (bkz: harvest)bırakalım.

t: kişiye, ortama, dinlenilen zamana göre değişen şarkıdır

tüm şarkılar için fikrim tanımdaki gibidir. ha, illa seçeceksem de opeth için 'ending credits'i seçerim.

ending credits

bu grubu çevremdeki denyolar yüzünden hiç sevemedim.* sebebi ise aynı dönemlerde otep isimli bir gruba kafayı takmıştım ve eşe dosta otep dinledin mi hiç dediğimde, istinasız herkesin opeth mi? demesinden mütevellit hiç dinlemeden nefret ettim. bir dönem otep otep, hayır değil otep demekle geçti. sonra mahalle baskısına dayanamayıp dinlediğimde ise zaten sevmedim, sevemedim. bazı şarkıları gerçekten konusuz porno müziği gibi, herkes farklı türleri güzel harmanladığını düşünse de ben oldukça tutarsız buluyorum. vurmayın bu sadece kişisel görüş. anathema ya da my dying bride daha bir tercih sebebi bana göre. ama tabi otep hala hepsini donunda sallar o başka.*

kesinlikle masters apprentices

(bkz: the night and the silent water)

yukarıda biri soldier of fortune demiş de
onu deep purple daha güzel söylüyor kanımca..


ikisini de dinleyip tarafınızı seçin.

bense oyumu; windowpane'den yana kullanıyorum ve opeth mi kaldı bacım, diyenleri de esefle kınıyorum. biz sizin kadar yaşlı değiliz, birkaç yıldır keşfediyoruz.

net harvest’tır.

saymakla bitmez ancak açık ara black rose immortal en önde gelir. içinde bugün dinlenilen şarkıların sekiz on albümü hacminde güfte barındırır.

forest of october
dirge for november
the night and the silent water
ghost of perdition

bir sakin: credence
bir de cover bırakalım: den standiga resan

'burden' parçası hayatınızın ne kadar silik olduğunu bir kez daha fark etmenizi sağlar.

seçebilen cindir diye düşünüyorum

bunu seçmek aşırı zor olduğu için alttaki iki albümü bırakıyorum. bunlar içinden parça seçmeden, baştan sona dinlenecek albümler.

(bkz: morningrise)
(bkz: still life)